Książka Doroty Jareckiej jest istotnym wkładem w poznanie polskiej historii sztuki „zaraz po wojnie". Autorka korzysta ze współczesnych propozycji metodologicznych w psycho analitycznie i krytycznie i feministycznie zorientowanej historii sztuki oraz z dorobku nowej humanistyki.
Ujmuje związki historyczne nie w ramach binarnych opozycji, lecz złożonych sieci (rizomatycznych) i tasujących się warstw czy płaszczyzn (plateau). Relatywizacja związków pomiędzy marksizmem, realizmem i surrealizmem, oddaje prekursorski charakter pracy, która w miejsce wydarzeniowej historii stawia historię dyskursywną (krytyczną) destabilizowaną w polu politycznym poprzez części badanego układu: ideologii, estetyki, sztuki.
Prof. Andrzej Turowski To praca wybitna. Przez pryzmat sztuki i krytyki artystycznej odczytująca doniosły obszar kultury polskiej, świadomie i nienaruszalnie wielodyscyplinarna. Oddaje wielokierunkowe wędrówki pojęć i obrazów w środowisku lewicy artystycznej.
Fundujące znaczenie ma przyjęte rozumienie surrealizmu jako typowo formacji mentalnej, intelektualno-artystycznej, aprobującej wolnościowy repertuar wartości, a nie fason. Struktura sieciowa pozwala umieścić mnóstwo faktów, wydarzeń i dzieł, umożliwia daleko posuniętą grę skojarzeń, zarazem rodzi pytania o kryteria ich doboru, o warunki brzegowe, o granice.
Otwarta jest na sąsiedztwo — krytykę literacką, modelujący się marksizm w badaniach nad sztuką, konsekwencje wojennej traumy, wyzwania nowej sytuacji ustrojowej, relacje i zależności pomiędzy estetyką a polityką.
Kluczem do nowego ujęcia jest pokonanie ostrego oddzielenia nowej epoki tuż po wojnie od czasu wojennej katastrofy oraz lat przedwojennych. Wzięcie w nawias magicznych, odcinających dat umożliwia przywrócenie ciągłości kultury i zaznaczenie zmian.
Prof. Maryla Hopfinger
Opinie i recenzje użytkowników
Dodaj opinie lub recenzję dla Surrealizm realizm marksizm. Twój komentarz zostanie wyświetlony po moderacji.