Pomieszczone w tomie studia są efektem badań nad kategorią tragiczności, prowadzonych przeze autora od wielu lat. W nawiązaniu do Ingardenowskiego pojęcia jakości metafizycznych rozważania zostały oparte na dwóch biegunowych punktach odniesienia.
Pierwszy wyznacza tragedia grecka i niektóre teksty Starego Testamentu, ujęte tu jako szczególnego typu archetragiczności w kulturze Zachodu albo, innymi słowy, podstawowe dla tej kultury strukturalizacje doświadczenia tragiczności (część I).
Drugi biegun wyznaczony jest natomiast poprzez doświadczenie ponadindywidualnych „tragedii dziejowych" dwudziestego wieku, reprezentowanych w książce przez analizę tekstów Czesława Miłosza i Icchaka Kacenelsona (część II), a także – zawartą w części pierwszej – próbę opisania Holocaustu w kategoriach tragedii ofiar.
W rozprawach zawartych w III części książki, analizując dwa przypadki prawdy w literaturze, autor próbuje obok prawdy rozumianej w kategoriach wartości logicznych ugruntować pojęcie „prawdy" jako partycypacji sztuki słowa w nawarstwiającym się dziejowo doświadczeniu ludzkiego sposobu istnienia.
Tragiczność w tym ujęciu stanowi jego pokaźną strukturalizację.
Opinie i recenzje użytkowników
Dodaj opinie lub recenzję dla W kręgu tragiczności. studia. Twój komentarz zostanie wyświetlony po moderacji.