Amsterdam (e-book) (Wydawnictwo Albatros)

Książka uhonorowana Nagrodą Bookera.

Dowcipny, choć niepozbawiony poważnego wydźwięku moralitet.

Hipnotyzująca podróż po labiryncie ludzkiej psychiki.

Na pogrzebie Molly Lane zebrał się pokaźny tłumek. Wśród żałobników, chcących oddać ostatni hołd tej idealnej, przebojowej kobiecie, kroczą dostojnie Clive Liney, znany kompozytor, i Vernon Halliday, redaktor naczelny poważnego dziennika. Obaj, zanim osiągnęli obecną pozycję, byli kochankami zmarłej. Nie wyczerpują oni oczywiście listy „byłych”, na której znajduje sięmiędzy innymi okryty złą sławą prawicowca – i charakterystycznany na kolejnego premiera szerokiej Brytanii – minister spraw zagranicznych, Julian Garmony.

Tuż po ceremonii Clive i Vernon zawierają dziwną umowę, swoisty pakt o eutanazji, w myśl którego gdy jeden ciężko zachoruje, drugi dobrowolnie podąży do krainy wiecznej szczęśliwości. Żaden z nich nie jest jeszcze w stanie przewidzieć dramatycznych konsekwencji układu, który doprowadzi do katastrofalnych wyborów moralnych, kryzysu przyjaźni, a także... Politycznej agonii kandydata na urząd premiera.

fachowy wyczyn pisarski. Mroczna i stylowa książka.
Michiko Kakutani, „The New York Times”

Bezwzględna i zabawna.
„The New York Times Book Review”

ładna oszczędna proza. Szelmowska i mrocznie komiczna.
„The Boston Globe”

Ian McEwan udowadnia, że jest jednym z najszczególniej wyrazistych głosów brytyjskiej literatury i jednym z jej najmocniej wszechstronnych talentów. Powieść mrożąca krew w żyłach i w mroczny sposób komiczna.
„Chicago Tribune”

bez wątpienia jedna z najkorzystniejszych powieści Iana McEwana. Opowieść o przeciwieństwach, które definiują ludzkość – jej zdolności do okazywania wsparcia i pomocy i jednakowo powszechnym zamiłowaniu do nienawiści, wykluczenia i okrucieństwa.
„The San Diego Union-Tribune”

fachowa powieść, napisana z znacznym poczuciem humoru – jej lektura zachwyca i daje sporo radości.
„The Atlanta Journal-Constitution”

ładnie napisana powieść o wzajemnie pasożytniczym związku polityków i dziennikarzy, jednakowo krytyczna, co komiczna.
„The Christian Science Monitor”