śmiertelni. wyzwania medycyny u schyłku życia (Czarne)

W czasach, które niewielu z nas już pamięta, umieranie stanowiło nieodłączną część życia. Otaczały je rytuały mające pomóc tym, którzy odchodzili, i tym, którzy zostawali. Jeszcze w połowie ubiegłego wieku większość ludzi dożywała swoich dni we własnych domach. Dziś to ewenement, częściej zresztą efekt przypadku aniżeli świadomy dobór - śmierć po prostu nastąpiła zbyt niespodziewanie, aby zdążyć do szpitala. Kontrolę nad naszymi ostatnimi chwilami oddaliśmy w ręce specjalistów. Rzecz w tym, że na śmierć nie ma lekarstwa, a lekarze wcale nie są przygotowani, żeby mierzyć się ze śmiertelnością swoich pacjentów i wspierać ich także wtedy, gdy jasne jest, iż już nie będzie lepiej.

Atul Gawande przekonuje nas, iż warto nie tylko żyć, ale także zestarzeć się i umrzeć na własnych warunkach - i pozwolić na to dodatkowo tym, których kochamy. Dodaje nam odwagi, żeby zadawać nieprzystępne pytania (na dodatek samym sobie) i nie uciekać od trudnych odpowiedzi.

"Medycyna chce wyleczyć to, co nieuleczalne. Śmierć. W konsekwencji zamiast ujmować cierpienia, mnoży je i potęguje. Wspiera ją kultura, która uznała starość za anomalię. Nie umiemy o umieraniu rozmawiać ani choćby myśleć. Pacjenci nie uzyskują prawdy, a lekarze nie umieją im towarzyszyć. Stają bezradni wobec tego, iż każde życie się kiedyś kończy. Gawande pomaga nam to przemyśleć: nie obiecuje, iż będzie łatwo, lecz udowadnia, iż w ostatniej drodze możemy być otoczeni troską. To jedna z tych książek o umieraniu, które pomagają żyć." Justyna Dąbrowska

"Najnowsza książka Gawandego demonstruje, jak trudna i ciężka staje się praktyka lekarska w Stanach Zjednoczonych. Być może z tego powodu objawią się kolejni lekarze-literaci, którzy będą chcieli uzdrowić nie tylko pacjentów, ale cały system." "The Economic Times"

"Atul Gawande wychodzi zza swej dokładnie zaciągniętej kurtyny reportażu i wyników badań naukowych, aby opowiedzieć historię schyłku życia i śmierci własnego ojca. [] Książka "Śmiertelni", ale napisana po mistrzowsku, nie jest łatwą lekturą. Jest to jednak lektura obowiązkowa." "Chicago Tribune"

"Atul Gawande napisał oskarżycielską, ważną, a jednak budzącą nadzieję, ludzką i po cichu odważną książkę." "The Brooklyn Rail"

"W tej niezwykłej książce lekarz i pisarz w jednej osobie wyjaśnia aspekty medycyny, o których inni przedstawiciele jego profesji niejednokrotnie wypowiadają się niechętnie. Celem przyświecającym Gawandemu przy pisaniu "Śmiertelnych" było przekonanie czytelników do próby "odmedycznienia" opieki nad osobami starszymi i chorymi u schyłku życia." "The Washington Post"

"Opierając się na rzetelnych badaniach i korzystając ze swojego dużego daru opowieści, Gawande zaprasza nas, abyśmy zajęli miejsce przy łóżkach jego byłych pacjentów, przyjaciół i członków rodziny, których egzystencja w ostatnich dniach życia była przepełniona wyraźnie pokaźniejszym bólem i cierpieniem - zarówno emocjonalnym, jak i fizycznym - to aniżeli było potrzebne." SF Gates

"W tej książce Gawande penetruje wewnętrzny świat umierania konkretnie, jak wtedy, gdy wkłada swą światłowodową sondę chirurgiczną w jamę ciała i oznajmia: "Voila, mamy tu złośliwego guza!"." The Financial Express

""Śmiertelni. Wyzwania medycyny u schyłku życia" to profesjonalne studium na temat starzenia się, śmierci oraz niewłaściwego podejścia lekarzy do obu tych rzeczy, a zarazem najlepsza i najszczególniej osobista książka tego autora." "The Boston Globe"