Stomatologia zachowawcza wieku rozwojowego (WUJ)

Ukazanie się nowego podręcznika pt. Stomatologia zachowawcza wieku rozwojowego spotka się zapewne z wielkim podziwm całego środowiska stomatologicznego w Polsce, w tym nauczycieli akademickich i studentów stomatologii, lekarzy przygotowujących się do specjalizacji z pedodoncji oraz praktykujących stomatologów, którzy z natury rzeczy w dodatku zajmują się leczeniem stomatologicznym dzieci i młodzieży. Jestem przekonana, że pozycja ta nie wymaga specjalnej rekomendacji, ponieważ jest przygotowana pod redakcją prof. Zw. Dr hab. Med. Zofii Knychalskiej-Karwan? uwielbianego autorytetu polskiej stomatologii i chyba najpłodniejszego autora wielu podręczników i monografii poświęconych najróżniejszym jej dziedzinom. Jest to kolejne, tj. IX, wydanie opracowania dotyczącego tej problematyki (po VII w 1996 i VIII w 2002 r), uwspółcześnione i poszerzone (aktualnie 33 rozdziały), przygotowane przez redaktor naczelną (11 rozdziałów) i niektórych dawnych, a także nowych autorów-znawców przedmiotu, z zasady doświadczonych klinicystów. Postęp, jaki stale się dokonuje w medycynie, a także w stomatologii, obserwujemy na dodatek w ciągu ostatnich 6 lat (od poprzedniego wydania) w pedodoncji i dotyczy jednocześnie metod diagnostycznych (nowe techniki obrazowania, aparatura diagnostyczna), jak i leczniczych (nowoczesny sprzęt, instrumentarium, materiały i leki oraz nowe metody terapeutyczne). Znalazł on swoje odbicie w obecnym opracowaniu. Dotyczy to w mniejszym lub pokaźniejszym stopniu wszelkich rozdziałów nowego podręcznika. W niniejszym wydaniu rozdział poświęcony diagnostyce obrazowej w stomatologii dziecięcej pozostał opracowany przez specjalistów radiologii, którzy omówili rodzaje i przydatność w pedodoncji przeróżnych technik obrazowania z najnowszymi włącznie (KT, MR, PET). Powiększonazostała problematyka dotycząca leków użytkowanych w stomatologii dzieci i młodzieży, omówiona w rozdziale poświęconym farmakoterapii, i uwzględniająca farmakokinetykę leków, działania niechciane i możliwość interakcji. Ponadto zamieszczono nowy rozdział na temat zmian błony śluzowej jamy ustnej w chorobach układu krwiotwórczego u młodocianych. Wykaz piśmiennictwa załączony do każdego rozdziału świadczy o tym, iż przedstawione treści oparte są na najnowszych pozycjach przedmiotowej literatury krajowej, a także światowej. Spora ikonografia wzbogaca i podnosi wartość dydaktyczną podręcznika, a skorowidz rzeczowy upraszcza zapoznanie się z określonym zagadnieniem. Jestem pewna, iż nowy podręcznik stomatologii zachowawczej wieku rozwojowego wyszuka podziw wśród Czytelników i uzupełni lukę w specjalistycznej literaturze, będąc źródłem wiedzy niezbędnej zarówno młodym adeptom studiów stomatologicznych, jak i doświadczonym lekarzom praktykom i będzie {pomocn|przydatn)y w nauczaniu pedodoncji i szkoleniu specjalistycznym. Dr hab. Med. Jadwiga Stypulkowska, prof. UJ