Pisarka (Wyd. Mazowieckie)

KAŻDY MA SWOJĄ OPOWIEŚĆ. SPRAW, żeby TWOJA BYŁA unikatowA.Słowa mogą niszczyć, lecz mogą także ocalić. Oto historia Pisarki, która spomiędzy tysięcy słów wybiera te najbłyskotliwiejsze, żeby je splatać w niezapomniane historie. To dodatkowo opowieść o dwojgu młodych ludziach - Weronice i Wiktorze - którzy mają tylko siebie, pragną jedynie poczucia bezpieczeństwa i prawa do miłości. Czy mogą zwyciężyć w nierównej walce z losem? OD AUTORKI Książka, którą oddaję do Waszych dłoni, jest nieszablonowa. Nie tylko dlatego, że to czterdziesta powieść w moim dorobku, jestnajszczególniej osobista ze wszystkich dotychczasowych. Nie muszę dodawać, że włożyłam w nią mnóstwo emocji i serca?Nie zgadujcie, ile Katarzyny Michalak jest w "Pisarce". Po prostu dajcie się porwać powieści pełnej miłości i nienawiści. Mam nadzieję, iż historia snuta na jej kartach porwie Was, tak jak mnie porwała, a jej aterowie zapadną Wam w serce i pamięć. Szczególnie pewien czarnooki drań i pewna rudowłosa dziewczyna…
Pierwsza miłość, pierwszy pocałunek, pierwszy pan... Nie tak z łatwością zapomnieć, trudno wyleczyć złamane serce, bardzo jeśli kochałaś pierwszy raz.

Weronika - zdradzona, opuszczona, załamana - próbuje odnaleźć się w świecie, gdzie najbliżsi, którzy powinni cię wspierać, wciąż ranią, a pomocną dłoń podają obcy. Przyjaciele. To oni nie pozwalają się poddać i całkiem zrezygnować z walki o odrobinę szczęścia. Wydawałoby się, iż nic gorszego niż utrata szerokiej miłości nie może Weroniki spotkać, tymczasem los jej nie oszczędza. Dokonuje ona nowych wyborów, popełnia kolejne błędy, oddaje serce w niegodne ręce i... Coraz bardziej traci zaufanie do świata i ludzi. Rozczarowania i porażki zdają się znaczyć życie dziewczyny, która pragnie jedynie poczucia bezpieczeństwa i prawa do miłości.

Właśnie ona ta pierwsza, najpiękniejsza - czy raczej jej wspomnienie - jest jasnym światłem w niekończącym się mroku. Czy Weronika i Wiktor odnajdą drogę do siebie, czy również bezpowrotnie utracą to, co ich łączyło?

Drugi tom nie-autobiografii Katarzyny Michalak wstrząśnie wami może bardziej aniżeli pierwszy. Dopiero dzisiaj bohaterowie tej opowieści poznają, co to znaczy prawdziwe życie i jak los potrafi być przewrotny...

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Samotność… Jeżeli Ewie Kotowskiej wydawało się, że poznała jej smak, była w błędzie. Teraz dopiero, gdy straci ukochanego mężczyznę i najbliższych przyjaciół, doświadczy prawdziwej samotności. Jednak los, dotąd tak okrutny, ma dla Ewy parę niespodziewanek. Gdy tylko kobieta wyszuka siłę, by odbudować z gruzów swój świat, odnajdzie swoje miejsce na ziemi, pojawią się świeże przyjaźnie, a promyk nadziei, iż będzie lepiej, musi być, prawda?, nieśmiało rozproszy mrok.

Miłość… O nie. Ewa jest bardzo ostrożna z powierzaniem serca w czyjeś ręce. Przyjaźnić się z mężczyznami? Tak, jak najbardziej, lecz pokochać? Nie. Jej szczere uczucia zostały tyle razy podeptane, miłość odrzucona, a ona sama zdradzona, że trzyma serce pod kluczem. Czasem tylko tęskni za Tym Jedynym, za bliskością, jakiej przyjaciele dać Ewie nie mogą.

Marzenia… Ich nie porzuciła nigdy. Ale są tak dalekie, tak niespełnialne… żeby sięgnąć po swoją gwiazdkę z nieba, musi zaufać choć raz. Jeszcze jeden, ostatni raz. Czy się odważy? Czy jej poranione serce będzie potrafiło wybaczyć i pokochać, gdy On stanie przed Ewą ponownie?