Psy stalina (Demart)

nany już dobrze w Polsce rosyjski historyk Nikita Pietrow, działacz praw człowieka, wiceprzewodniczący Stowarzyszenia 'Memoriał', jest autorem książek poświęconych aparatowi bezpieczeństwa ZSRR, które ukazały się także w językach obcych, jak np.

biografia Nikołaja Jeżowa, wydana nakładam Stanford Hoover Institution Press. Publikacja, którą teraz pokazujemy jest polską edycją, uzupełnioną o najnowsze badania autora, jego książki Oprawcy. Oni spełniali zamówienia Stalina, która pod takim tytułem w 2011 r.

ukazała się w Moskwie dzięki staraniom 'Nowej Gazety'. Książka w sporym stopniu dotyka wciąż istniejącego rosyjskiego tabu. Na 320 stronach znajdujemy fakty, które przeczą rozpowszechnionym wyobrażeniom o stalinizmie.

Psy StalinaNikity Pietrowa to książka, która nie gra na emocjach czytelnika. Pietrow nie tworzy dramatycznego nastroju, nie stara się zaskakiwać. Jest w walce o pamięć swojego narodu żołnierzem pierwszej linii, a więc przede wszystkim archiwistą poszukującym faktów i dokumentów.

Wnioski wydobywa z dochowaniem wszystkich rygorów naukowej ostrożności. A więc bez domysłów i fantazji, bez 'gdybania'. A i bez tego lektura książki jest fascynująca. 'Cała ta książka jest tak naprawdę o Stalinie' - inicjuje swoje dzieło autor.

Rzeczywiście, jednakże poszczególne rozdziały poświęcone są najróżniejszym osobom i żaden nie dotyczy wprost generalissimusa, to jego osoba jest obecna praktycznie na wszelkich stronach. Nie o to zresztą chodzi Pietrowowi.

Zależy mu, żeby nie rozpatrywać zachowań wykonawców zbrodni oddzielnie, jako indywidualnych patologii, nadużycia władzy czy choroby psychicznej. Wniosek z Psów Stalina jest inny. Sadyzm i żądza krwi nie są przypadkiem, odpryskiem, niezbędną ceną za utrzymanie porządku w trudnych czasach.

Przeciwnie, są to komponenty znaczne, konstytutywne - świadomie wprowadzone, zaplanowane i konsekwentnie podtrzymywane. Przez samego Stalina i poprzez jego otoczenie działające tu w jakiejś obłędnej jedności.

Z punktu widzenia polskiego czytelnika nad wyraz ważne są rozdziały poświęcone zbrodni katyńskiej, gdzie autor po raz pierwszy zamieszcza tak pełną listę zbrodniarzy sowieckich uczestniczących w tym mordzie.

Są to biogramy organizatorów zbrodni, konwojentów, tych którzy strzelali, grzebali trupy, sporządzali dokumenty związane z egzekucją, czyli tych osób, które w dzisiejszej Rosją są tajemnicą. Ich nazwiska są w materiałach śledztwa katyńskiego prowadzonego przez prokuraturę wojskową najpierw sowiecką, potem rosyjską w latach 1990-2004.

Większość tych dokumentów została jednak utajniona, ale zanim to się stało, część znalazła się w rękach badaczy. Inny rozdział książki pt. Nieduży Katyń dotyczy wciąż nie wyjaśnionej do końca zbrodni popełnionej w 1945 r.

poprzez NKWD na Białostocczyźnie na polskich żołnierzach podziemia i ludności cywilnej (tzw. Obława augustowska). Autor w wyjaśnieniu tej sprawy, badanej poprzez Instytut Pamięci Narodowej, ma swoje spore zasługi.

W książce możemy w dodatku przeczytać o działającym w Moskwie Laboratorium X - tajnym ośrodku, w którym prowadzono eksperymenty na ludziach związane z działaniem jadów i trucizn! Opisy przykładowych sylwetek sowieckich zbrodniarzy autor zaczyna nakreślenia sylwetki Berii, charakteryzowanego jako 'bezideowego stalinistę'.

szczegółowo opisano dojście Berii do wpływów i znaczenia, a następnie jego rolę jako najbliższego współpracownika i wykonawcy zamysłów szalonego wodza, przy okazji rozprawiającego się również z osobistymi konkurentami.

Czystki i zabójstwa polityczne na najwyższym szczeblu miały uspokoić zawsze podejrzliwego i wietrzącego spisek Stalina. Osobne rozdziały opisują detalowo tzw. Sprawę lekarzy, czyli prowokację przeprowadzoną poprzez bezpiekę około roku przed śmiercią Stalina.

Tym razem rzekomy spisek nie został wykryty dla zaspokojenia obsesyjnych urojeń komunistycznego przywódcy. Przeciwnie - on sam od początku zdawał sobie sprawę, iż dowody i cała sprawa oskarżenia grupy lekarzy o zamiar uśmiercenia kierownictwa państwa zostały od początku spreparowane.

Tym razem masowe aresztowania dotknęły sam aparat bezpieczeństwa, oskarżony o brak czujności. Wśród odsuniętych miał być sam Beria, wówczas już wicepremier i członek Politbiura. Przeszkodziła tylko śmierć Stalina.

Postać Berii jest naprawdę odrażająca. Dowiadujemy się, jak osobiście bije więźniów na przesłuchaniach, jak osobiście poleca stosować wykwintne tortury, prześladować rodziny osadzonych. Pietrow przechodzi do biografii drugiego i trzeciego szeregu stalinowskich oprawców.

Mamy więc m.in. Szefa NKWD w latach 1938-1941 (czyli współodpowiedzialnego za zbrodnię katyńską) Wsiewołoda Mierkułowa, pełniących najwyższe funkcje dowódcze w aparacie bezpieczeństwa braci Bogdana i Amajaka Kobułowów ulubieńców Berii, odpowiedzialnego za najważniejsze dochodzenia śledczego Lwa Włodzimirskiego.

Następnie uwydatniający się okrucieństwem śledczy Borys Rodos i Lew Szwarcman. Nie zabrakło oczywiście kata z Łubianki Wasilija Błochina, osobiście mordującego strzałem w tył głowy polskich policjantów w Twerze.

Na koncie tego sowieckiego zbrodniarza wg rozmaitych obliczeń historyków jest co najmniej kilkanaście tysięcy ofiar, zabitych poprzez niego osobiście. Po latach odszedł z organów bezpieczeństwa na 'zasłużony odpoczynek'.

Zaletą książki jest dostępny język, jakim została napisana, a zarazem dbałość autora o źródłowe potwierdzenie głoszonych poglądów.