Zasada podziału władzy w systemie instytucjonalnym Unii Europejskiej

Instytucje mają znaczenie - stanowcze dla cyklu politycznego i w znacznym stopniu - dla jego efektu. Warunkują działania polityczne, kształtują stanowiska innych uczestników, wpływają na podjęte decyzje. To proste credo instytucjonalizmu stało się punktem wyjścia dla rozważań podjętych w niniejszej książce. Nad wyraz niebanalnym projektem instytucjonalnym jest Unia Europejska (UE). Charakteryzuje ją spory stopień instytucjonalizacji współpracy pomiędzy państwami członkowskimi i pokaźna rola instytucji unijnych w procesie integracji europejskiej. W pracy podjęto próbę analizy Unii - unsettled polity z punktu widzenia reguły porządkującej funkcjonowanie instytucji państwowych - konwencjonalnej konstytucyjnej zasady podziału władzy. Uzasadnieniem wykorzystania tej zasady do systemu instytucjonalnego UE jest rozwój, polityzacja i demokratyzacja Unii, a także zmiana instytucjonalna, jaka dokonała się na poziomie unijnym i której wynikiem jest wzmocnienie kompetencyjne oraz autonomizacja instytucji unijnych. Traktat lizboński wyraźnie wprowadził do Traktatu o Unii Europejskiej znane teorii trójpodziału pojęcie funkcji prawodawczej i wykonawczej oraz przyporządkował te funkcje odrębnym instytucjom, co na dodatek każe postawić pytanie o funkcjonowanie zasady podziału władzy w UE. Próby jej odniesienia do Unii Europejskiej muszą się bratać nie tylko z analizą systemu instytucjonalnego i kompetencyjnego UE, lecz także szerszą refleksją na temat zjawiska władzy, jej współczesnych przejawów, możliwości jej transferu na poziomie ponadnarodowym oraz przydatności teorii podziału władzy dla postępowych form ustrojowych. Problemom tym poświęcona jest prezentowana publikacja. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.