Postanarchizm

"Newman pisze dla tych, którzy czują zmęczenie dotychczasowym sposobem myślenia o polityce, jako o luksusowej grze pomiędzy partiami, których działania uświęca się w dniu wyborów. To prawdziwa, jakby powiedział Gilles Deleuze, skrzynka z narzędziami równocześnie dla aktywistów, jak i akademików.

Newman proponuje bowiem przy pomocy swej interpretacji anarchizmu – jako politycznej wrażliwości i możliwości tworzenia – zmianę społecznej optyki, niezogniskowanej już wokół ostatecznego „celu” rewolucji czy politycznego programu, ale na działaniu opartym o przypadkowe i niespodziewane sojusze.

Taka perspektywa nie jest kompletnie obca polskim czytelniczkom i czytelnikom, ponieważ jej polityczne możliwości eksplorowała Rebecca Solnit w swoich esejach Nadzieja w mroku. Filozoficzno-polityczne analizy Newmana wspaniale korespondują z zarysowanymi poprzez amerykańską eseistkę diagnozami dotyczącymi sprawczości oddolnej organizacji.

dodatkowo, Postanarchizm może przyczynić się do poszerzenia naszego myślenia o tym, co polityczne i o samym anarchizmie, który – w myśl autora – określany jest jako „rozmaita i heterogeniczna wielość idei, wrażliwości moralnych, praktyk i historycznych ruchów i walk, ożywianych poprzez coś, co można nazwać antyautorytarnym impulsem”."