Etnografia pamięci prl-u. kultura codzienności

W PRL-u zaczął obowiązywać pewien model normatywny, stanowiący, iż człowiek socjalizmu winien być człowiekiem kulturalnym. Uczestnictwo w kulturze było źródłem prestiżu, a postulat rozwoju osobowości ludzkiej, rozumiany jako stawanie się człowiekiem kulturalnym, stał się popularnym i niemal powszechnym elementyem modelu awansu społecznego. Od inteligencji oczekiwało się działań posiadających na celu podnoszenie poziomu kulturalnego, z zasady wprowadzania w kulturę narodową warstw słabiej wykształconych. []

Powojenne dekady są w tym kontekście o tyle niepowtarzalne, że wtedy już na korzystne pogrzebano takie wyznaczniki prestiżu, jak rodowód szlachecki, tzw. Korzystne urodzenie i dziedziczny posiadajątek, w zamian proponując ideał człowieka socjalistycznego, dla którego oświata i kultura mają być powszechnie przystępne, a stawanie się człowiekiem kulturalnym modelem rozwoju osobowości, przedmiotem aspiracji i elementyem awansu społecznego.

W naszych badaniach okresu PRL-u chcieliśmy się skoncentrować w głównej mierze na pamięci o doświadczeniu codzienności osób, które okres ten świadomie przeżyły. Perspektywa nasza dotyka więc doświadczenia odnoszącego się nie tyle do świadków historii, rozumianej jako sekwencja zasadniczych zdarzeń, ile raczej po prostu do codzienności osób, które w tej historycznej epoce żyły. Celem badań nie jest pokazanie, jak PRL funkcjonował, ale jak wyglądało odnajdywanie się w nim jednostki, zwłaszcza jej sposoby radzenia sobie, życia, doświadczania. Dlatego także nie tyle koncentrujemy się na badaniu pamięci kulturowej PRL-u, ile staramy się odnieść do pamięci komunikacyjnej o okresie PRL-u. Pamięci zbieranej w formie narracji osobistych i biograficznych, takiej która jest analogiczna do pamięci opowiadanej.

Tytuł Etnografia pamięci PRL-u. Kultura codzienności... Autor praca zbiorowa Wydawnictwo Oficyna Naukowa EAN 9788366056749 ISBN 9788366056749 Kategoria Literatura, Kultura liczba stron 272 Rok wydania 2021 Oprawa broszurowa