Miliarder- bezpłatny odbiór zamówień w Krakowie (płatność gotówką lub kartą)

Maciej Kupczyk nie jest podręcznikowym przykładem nieudacznika życiowego, jakiego znamy ze szkoły czy z sąsiedztwa. Nie jeststandardowym pechowcem, jakich wielu chodzi po ulicach naszych miast. Nie jest też brudny, zaniedbany, zgarbiony czy źle ubrany. Od tych prawdziwych życiowych sierot odróżnia go to, że jest niesamowicie przystojny. I tylko to. Kobiety uwielbiałyby Kupczyka, gdyby stał daleko. Najlepiej, aby się nie odzywał i nic nie robił. Jednak on pragnie kontaktu, stara się zwrócić na siebie uwagę, chce być akceptowany za wszelką cenę. Jego nazwiskiem można by nazwać miarę niezaradności i bycia pierdołą. Bez najmniejszego problemu w „kupczykach” także można mierzyć zarówno pecha, jak i zdolność przyciągania życiowych klęsk. Autor w umiejętny sposób przedstawia nam, że każdy, choćby był największym gamoniem, ma prawo do oczekiwań, marzeń, a także chęci zmiany swego życia na lepsze. Tylko co może wyjść prawidłowego, kiedy ktoś, kto nie potrafi zamówić kawy w kawiarni, bierze sprawy w swoje ręce i inicjuje układać rzeczywistość według własnej miary? Komedia sensacyjna. Miliarder to wyjątkowa komedia sensacyjna z mocnym akcentem szpiegowskim, jakiej w naszym kraju prawdopodobnie jeszcze nikt nie napisał. Za sprawą jednej głupiej decyzji, wywołanej chęcią bycia w oczach znajomych z pracy oraz z Facebooka kimś innym, niżeli się jest naprawdę, bohater wplątuje się w potężną intrygę szpiegowską. Mosad, GRU, Deuxieme Bureau, BND – to tylko część jednocześnie sprzymierzonych, jak i działających w pojedynkę sił, z którymi bohater będzie musiał się zmierzyć. Spadek po miliarderze, do jakiego pretenduje bohater, wyzwala galopadę wydarzeń, które za każdym razem towarzyszą brudnej walce o pieniądze… Pieniądze i nie tylko. Jak się momentalnie okazuje, pieniądze w życiu nie są najważniejsze, ponieważ autorowi umiejętnie udało się ukryć w powieści drugie dno. To, że trup ściele się gęsto iż nikomu nie można ufać, a osoba, którą prawidłowo już znasz, może się okazać kimś zupełnie innym, w powieściach Michorzewskiego to kanon. Niestandardowa, unikatowa i głównie kompletnie nieprzewidywalna jest narracja prowadzona z dużą pewnością od początku do końca.