Reko-rekonesans: praktyka autentyczności Kamila Baraniecka-Olszewska

(…) Praca ta w obrębie antropologii jest przedsięwzięciem prekursorskim – podejmuje nowy, niezwykle niebanalny temat badań. Dokonuje przy tym rewizji wcześniejszych, redukcjonistycznych ujęć, wpisujących się w paradygmat ideologii kultury masowej, przesuwając uwagę na emiczny i podmiotowy charakter zjawiska.

Z przeprowadzonych analiz można wnosić, że stwarzane przez rekonstrukcje sui generis alterświaty wydają się jedną z najnowszych odsłon mitotwórstwa, służącego ostatecznie nadawaniu sensu rzeczywistości, w tym tej historycznej,, a także kształtowaniu postaw i tożsamości.

Sama Autorka uwydatnia zresztą, że rekonstruowana rzeczywistość „winna być rozpatrywana jako pełnoprawne zjawisko kulturowe". Nie oznacza to obecności jedynie rozmiaru makro na nią się składającego – mitologii historycznej czy tożsamości narodowej, gdyż tak samo ważny jest rozmiar mikro – samorealizacji i samopoznania.

„proponuje nie tylko wniknięcie w żywotną Historię,także w teraźniejszość, a także wejście w realne, bieżące role" – konkluduje. Pora dzisiaj na pracę, która zdałaby sprawę z alterświata odbiorców, recepcji rekonstrukcji, nie tylko wśród nielicznych, często krytycznie nastawionych akademików czy dziennikarzy.

Wówczas uzyskalibyśmy pełny obraz jej kulturotwórczej roli. Konkludując, recenzowana praca zasługuje ze wszech miar na publikację z pożytkiem nie tylko dla antropologii, ale i innych dziedzin humanistyki i nauk społecznych.

(Fragment recenzji prof. Janusza Barańskiego)