Słucham i uczę się mówić. Samogłoski i wykrzyknienia - Jagoda Cieszyńska

prawidłowa artykulacja samogłosek ma zasadnicze znaczenie dla wyrazistości wymowy, a tym samym do bycia rozumianym. Drobne dziecko rozpoczyna ćwiczenie wokalizowania samogłosek już pod koniec drugiego miesiąca życia. W gaworzeniu niemowlęcym można usłyszeć dużo samogłosek, które nie występują w języku polskim. Dopiero w szóstym miesiącu życia utrwalają się samogłoski typowe dla języka etnicznego.
Należy pamiętać, że kategorie samogłoskowe posiadają wyraźnie większą aniżeli spółgłoski skłonność do nakładania się na siebie.Samogłoski posiadają także mnóstwo wariantów regionalnie
i społecznie uwarunkowanych. To właśnie po brzmieniu samogłosek można z łatwością rozpoznać, czy ktoś urodził się wychował na Śląsku, czy na Wybrzeżu. Artykulacja samogłosek zdradza również nasze pochodzenie, gdy porozumiewamy się w obcym języku.
Ćwiczenia powinny odbywać się codziennie poprzez 6 minut, czas ten może zostać podzielony na dwie sesje. Warunkiem niezbędnym jest zastosowanie słuchawek. Takie progresywnanie jest uzasadnione badaniami klinicznymi. Podczas słuchania dziecko musi być odgrodzone od innych bodźców dźwiękowych i mieć bezpośrednią stymulację analizatora słuchu.

Pomoc przeznaczona jest dla dzieci:
- dwujęzycznych
- niedosłyszących
- z niezakończonym rozwojem mowy
- z wadami wymowy
- z afazja i alalią
- z zaburzeniem komunikacji językowej
- z zaburzeniami rozwojowymi i genetycznymi

Praca z książeczką Samogłoski i wykrzyknienia ulepsza koncentrację i uwagę dziecka oraz stanowi pierwszy etap w nauce czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną