Brytyjskie pancerniki 1914-1918 (2) Superdrednoty- bezpłatny odbiór zamówień w Krakowie (płatność gotówką lub kartą)

W 1906 r. Niemcy zaczęli budowę własnej floty drednotów wyposażonych w większe działa, a wieść o tym momentalnie dotarła do brytyjskiej Admiralicji. Nad Royal Navy pojawiło się więc niepokojące widmo, iż wróg zdominuje jej flotę drednotów siłą ognia. Skłoniło ono Admiralicję do zamówienia własnych „superdrednotów”. Stępkę pod pierwsze z nich położono w roku 1909, a trzy lata później nowe pancerniki weszły do służby. Brytyjska opinia publiczna popierała program ich budowy, a popularność zyskało hasło „chcemy ośmiu, i to natychmiast”, nawiązanie do budowy ośmiu superdrednotów. Cztery następne superdrednoty weszły do służby w 1914 roku. Do tego czasu admiralicja rozwinęła program „szybkich pancerników” uzbrojonych w działa kalibru 381 mm. Te solidne okręty weszły do służby akurat na czas, aby odegrać swoją rolę w bitwie jutlandzkiej w 1916 roku. I wojna światowa wybuchła, zanim Royal Navy precyzyjnie oceniła nowe okręty, tak więc wnioski należało wydobywać w oparciu o nabyte doświadczenia – nie był to przystępny sposób wprowadzania innowacji. Choć żaden z superdrednotów nie pozostał utracony w tym starciu, to ich postawa w bitwie jutlandzkiej doprowadziła do ponownego przemyślenia sposobu ich działania. Niemniej poprzez cztery lata broniły dominacji morskiej przed zakusami nieprzyjaciela, w związku z czym odegrały ogromną rolę w ostatecznym upadku Cesarstwa Niemieckiego.