Cierpienie zamknięte w paczce papierosów - 35% rabatu na drugą książkę

Poruszający monolog Moniki, w którym realia śladowego miasteczka i prowincjonalnych szpitali psychiatrycznych stają się scenerią współczesnej baśni o dziewczynie naznaczonej chorobą. Mroczna, „psychotyczna" opowieść o cierpieniu i uzależnieniu rozgrywająca się w świecie skrajności, gdzie rozpacz jest rewersem ekstazy.

Monolog Moniki to opowieść cierpiącej duszy i historia namiętnego opętania. Opowieść przewrotna, w której tragedia flirtuje z kiczem, immoralizm nosi maskę choroby, a czysty ludzki głos dobiega z otchłani, żeby wzruszać nas i przerażać.

Świat Moniki jest opacznym zwierciadłem, w którym ogląda się świat sukcesu. Wyrzuceni z luksusowej limuzyny albo z pociągu relacji Połczyn-Zdrój-Szczecin znajdujemy się nagle w towarzystwie dziwnej dziewczyny, gdzieś na odległym pustkowiu pod gwiaździstym niebem szaleństwa.

Uważałam, iż są dwa światy i dwa życia. Udoskonalony świat zarezerwowany dla dzieci z zamożnych i prawidłowych domów. Drugi świat został wypełniony - jak duży worek śmieciami - ludźmi biedniejszymi i z szarą przeszłością.

Życie wygrane na loterii i życie stracone w przegranej bitwie. Ludzie szczęśliwi i smutni. Biel i czerń. Dwa bieguny. Świat musi być tak skrajny, tak rozmaity i pełen odmienności. Jest ogromny, a więc jest mnóstwo realnych scenariuszy.

Monika Marciniak Urodziłam się 14 stycznia 1987 roku w Połczynie-Zdroju. Jako niewiele znacząca dziewczynka zachorowałam na depresję, która wlekła się za mną do siedemnastego roku życia. Nieleczona przerodziła się w schizofrenię, która sprawiła, że muszę leczyć się do tej pory.

W wieku dziewiętnastu lat miałam próbę samobójczą. Rodząc córkę, zachorowałam na depresję poporodową. Aktualnie jestem z partnerem, którego poznałam w szpitalu. Jestem nałogowym palaczem. Moje choroby powodują, iż nie jest mi prosto żyć bez rozchwiań emocjonalnych i nawrotów.