Kamienica - alzbeta bublanova - książka (Moc Media)

Psychologiczna proza, która zagląda w duszę i niesie obserwacje dotyczące życiowych wyborów. Daje nadzieję, iż nie jest za późno, aby żyć.Bohaterka „Kamienicy" obserwuje ludzi i snuje w głowie ich wydumane historie.

Analizuje siebie, własne ciało i podejmowane decyzje. Poświęca dużo uwagi córce, która wyszła z nałogu alkoholowego i także uczy się żyć na nowo.„Kamienica" opowiada o nieubłaganym przemijaniu, zapomnianych pasjach i porzuconych pragnieniach oraz próbach powrotu do swego serca.

Jest świetną lekturą, bo dodaje wiary we własne siły i przekonuje, iż nigdy nie jest za późno na życie całkowitą piersią. To książka, którą warto częstować się codziennie po kawałku.Alžběta Bublanová ma oryginalny styl snucia historii.

Rozmyślnie zadaje pytania o sens życia, zwinnie obrazuje relacje matki i córki, przekonująco interpretuje myśli. W twórczości stawia na prozę życia, opisując ją szczegółowym językiem i tworząc świadomie ukształtowany obraz postaci.

Jej wizja daje nadzieję, iż można pójść nową drogą, na którą dotychczas nie miało się odwagi.Bohaterka „Kamienicy” obserwuje ludzi i wymyśla ich historie. Psychologiczna proza, która zagląda w duszę i niesie obserwacje dotyczące życiowych wyborów.

Daje nadzieję, że nie jest za późno, żeby żyć.Fragm. Recenzji:„Autorka szczególnie szczegółowo zajmuje się psychologią postaci matki i córki, ich niezwykle trudną relacją naznaczoną alkoholizmem córki. Żadna z postaci nie stanowi odzwierciedlenia doświadczeń autorki.

Alžběta Bublanová nie jest w wieku zbliżonym do książkowej matki, która jest na emeryturze, ani nie ma doświadczenia książkowej bezdzietnej córki, poruszającej się na krawędzi egzystencji. Mimo to autorka pokazała obie postacie wyjątkowo prawidłowo i wiarygodnie.

Dzięki bogatemu językowi „Kamienica” staje się literaturą, która się nie narzuca, lecz jest niezwykle ciekawą, świadczącą o talencie jej autorki, która, jak podkreśliłem na wstępie, ma jeszcze sporo przed sobą.” – Jiří Lojín, Vaše Literatura