Opowiadania felietony urywki - michał bułhakow (Fundacja Sąsiedzi)

Niniejszy wybór utworów należycie znamionuje równocześnie twórczości Bułhakowa (Bułgakowa) w latach dwudziestych jak i społeczną, polityczną i bytową przestrzeń, w jakiej żył i budujeł. Atmosfera, uchwycona i spotęgowana w felietonach Bułgakowa, zasługuje na uwagę: atmosfera dziwnej rzeczywistości, kształtowanej poprzez biurokrację i ideologię, ale nie ukształtowanej jeszcze do końca i obfitującej w zjawiska, które Bułgakow określał słowem „mistyka”.

Niektórzy literaturoznawcy dopatrują się w tej felietonistyce „laboratorium twórczego” Bułgakowa, i rzeczywiście, dużo motywów i chwytów literackich, tutaj zaimplementowanych, można odnaleźć w późniejszych jego utworach, zwłaszcza w Mistrzu i Małgorzacie.

Nigdy nie wracał do „czasów legendarnych” sprzed rewolucji, chyba tylko w snach. W 1929 roku zaczął pisać utwór, posiadający być niejako podsumowaniem i epilogiem tego okresu życia i twórczości: Do tajemnego przyjaciela, lecz nie skończył go, ponieważ zaabsorbowało go nowe dzieło, od którego niebu rzeczywiście „zrobiło się gorąco”, ale dopiero 30 lat po śmieci autora – „powieść o diable”, jak ją wtedy nazywał, czyli Mistrz i Małgorzata.