"Zmiany geopolityczne w Europie i na świecie po 1989 r., upadek bloku państw socjalistycznych, pogłębiający się i zwiększający proces integracji – którego wyrazem jest Unia Europejska – spowodowały, że polityka europejska stała się w państwach członkowskich UE niemal strategiczną polityką kierunkową w sferze zagranicznej. Idealnie można to zobaczyć na przykładzie zjednoczonych Niemiec.
Geopolityczna pozycja Niemiec w Europie po drugiej wojnie światowej była standardową zmienną zależną. Początkowo ewoluowała od fazy okupacji oraz marginalizacji na arenie międzynarodowej, w połączeniu ze swoistym upokorzeniem, przez fazę rozpoznania zdolności do współpracy i pozyskiwania nowo powstałej Republiki Federalnej Niemiec do potężnych inicjatyw europejskich, aż po pełnoprawne i równoprawne członkostwo w integracyjnych strukturach europejskich. W ten sposób w polityce zagranicznej (Aussenpolitik) „starej” RFN, tej przed zjednoczeniem, musiał się narodzić bardzo silny kierunek partykularny, zwrócony ku procesom zachodzącym na kontynencie europejskim, w tym przeważnie związanym z instytucjonalizacją współpracy międzynarodowej w Europie i jej tendencjami integracyjnymi, który zaczął być określany jako polityka europejska (Europapolitik).
Głównym celem pracy jest ukazanie polityki europejskiej na przykładzie Republiki Federalnej Niemiec. Przeprowadzona zostanie diagnoza tzw. Infrastruktury koncepcyjnej i doktrynalnej niemieckiej Europapolitik, czyli jej funkcji, celów, głównych tendencji i kierunków ewolucji ujawnionych w praktyce integracyjnej, czynników ją determinujących, a także określających miejsce tej polityki w polityce zagranicznej zjednoczonych Niemiec. Na dodatek ustalone zostanie, czy niemiecka Europapolitik zmieniła się z chwilą zjednoczenia Niemieckiej Republiki Demokratycznej i RFN. Jeżeli tak, to w jakim stopniu i w jakim kierunku poszły ewentualne zmiany.
Ze wstępu"
Opinie i recenzje użytkowników
Dodaj opinie lub recenzję dla Polityka europejska. Twój komentarz zostanie wyświetlony po moderacji.