Rozwój i znaczenie reżimów międzynarodowych na przykładzie reżimu nieproliferacji broni jądrowej - jolanta bryła (Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna we Włocławku)

Globalizacja i towarzyszący jej wzrost współzależności między państwami wymusza rozwój nowych form współpracy międzynarodowej. Aby wyjaśnić istotę tej kooperacji na gruncie nauki o stosunkach międzynarodowych, sformułowano teorię reżimów międzynarodowych, tj. Konglomeratów instytucji, traktatów, prawodawstwa i regulacji wewnątrzpaństwowych, a także nieformalnych ustaleń między państwami, opartych na wspólnie podzielanych wartościach i zasadach. Reżimy międzynarodowe dowodzą swojej przydatności w wielu dziedzinach, z których najważniejsze jest bezpieczeństwo. Wśród licznych zagrożeń dla bezpieczeństwa międzynarodowego na szczególną uwagę zasługuje wzrost liczby państw mających broń jądrową lub dążących do jej zdobycia. Żeby ten wzrost zahamować, a równocześnie umożliwić pokojowe korzystanie z energii atomowej, w 1968 r. Z inicjatywy USA, ZSRR i obszernej Brytanii zawarto Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej. Zapoczątkowało to kształtowanie się międzynarodowego reżimu nieproliferacji broni jądrowej, dziś będącego jednym z najlepiej rozwiniętych i zinstytucjonalizowanych reżimów międzynarodowych.