Intuicjonistka (Wydawnictwo albatros)

Pierwsza powieść autora „Kolei podziemnej" i „Miedziaków", dwukrotnego laureata Nagrody Pulitzera, zdobywcy National Book Award, a także Nagrody im. Arthura C. Clarke’a. Debiut, który olśnił zarówno krytyków, jak i czytelników i po raz pierwszy zwrócił uwagę na tego istotnie dziś renomowanego pisarza.

Książka nominowana do tytułu najkorzystniejszej powieści przez program „The Great American Read" emitowany poprzez amerykańską sieć PBS, finalistka nagrody Hemingway Foundation/PEN Award. Paraboliczna przypowieść w duchu science fiction.

Metropolitalny Departament Inspektorów do spraw Wind zmaga się właśnie z okresowymi trudnościami, a Lila Mae Watson, pierwsza czarnoskóra inspektorka w historii tego działu, znalazła się w samym centrum panującego zamętu.

W departamencie, od niepamiętnych już czasów, konkurują ze sobą dwie zwalczające się frakcje: empiryści, którzy pracują według ścisłych zasad i sumiennie sprawdzają techniczną jakość i działanie poszczególnych elementów urządzenia; i intuicjoniści, którym starczy wejść do kabiny dźwigu,podczas medytacji wyczuć wszelkie jego defekty.

Lila Mae jest intuicjonistką o najwyższym wskaźniku staranności. Lecz kiedy pod jej okiem dochodzi do tragicznej awarii windy w zupełnie nowym budynku, początkuje szerzyć się chaos. W Gildii Inspektorów Wind trwa rok wyborczy i niedopełnienie obowiązków służbowych poprzez intuicjonistkę jest wyjątkowo na rękę empirystom.

Rzecz jednak w tym, iż Lila Mae nigdy się nie myli. Tymczasem niemałe poruszenie wywołuje niespodziane odnalezienie fragmentów zaginionych zapisków założyciela intuicjonizmu, Jamesa Fultona. Ujawniają one detale prac Fultona nad „czarną skrzynką", wspaniałą windą, która może na nowo zrewolucjonizować miasto − tak samo radykalnie, jak zrobiła to pierwsza winda osobowa zastrzeżona poprzez Elishę Otisa w XIX wieku.

Kiedy Lila Mae schodzi pod ziemię, aby zbadać przyczyny katastrofy, angażuje się w poszukiwanie brakujących notatek i odkrywa sekret, który na za każdym razem zmieni jej życie… 'Magiczna! „Intuicjonistka" plasuje się tuż obok „Paragrafu 22", „najmocniej niebieskiego oka" i innych rewolucyjnych powieści.

Whitehead ma ten sam zmysł absurdu co Joseph Heller, widowiskowy rozmach Pynchona i umiejętność dekonstruowania pojęć „rasa" i „rasizm" niczym Toni Morrison.' „San Francisco bronicle" 'znakomita i uderzająco oryginalna!

Reputacja w świecie literatury może nie zawsze szybować w górę i zjeżdżać w dół tak przewidywalnie jak windy, lecz jeśli istnieje jakakolwiek sprawiedliwość w świecie fikcji, Colson Whitehead powinien właśnie zmierzać w kierunku wyższych pięter.' „The New York Times Book Review" 'Najświeższa alegoria o motywach rasowych od czasów „Niewidzialnego człowieka" Ralpha Ellisona i „najmocniej niebieskiego oka" Toni Morrison.' Walter Kirn, „Time" 'najistotniej absorbujące literackie śledztwo, jakiego będziecie świadkami w tym roku!

Sposób, w jaki Whitehead bawi się uwagami na temat rasy, czyni tę książkę wyjątkową.' „Newsweek" 'Proza Whiteheada jest wyjątkowo...