Świat w grupie ryzyka (Instytut Literatury)

ładne, pełne czarnego humoru aforyzmy, erudycyjna, autoanalityczna proza, zaskakujący poemat covidowy „Świat w grupie ryzyka" mieści zwycięskie prace konkursu Dziennik pandemiczny autorstwa Walerego Butewicza (1983), Jacka Adamczyka (1958) i Miłosza Tomkowicza (2000). Ogłoszony wiosną 2020 r. Konkurs miał na celu wyłonić najciekawsze artystyczne świadectwa czasu pierwszej fazy pandemii. Prace docenione przez jury eksploatują formę dziennika na odmienne sposoby, ale łączy je wartość artystyczna, żywiołowy język oraz intelektualna śmiałość reprezentujących trzy najróżniejsze generacje pisarzy.

Walery Butewicz

„Wnosi do literatury polskiej własne brzmienie, własny dowcip językowy, świeże słowa, pewne rekonstrukcje. Tekst faluje, nabiera mocy, słabnie, żeby znów się wznieść. Skrzy się od akcentów i zwrotów akcji. Świat [jest] pandemiczny nie tylko z powodu koronawirusa.
Utwór Walerego Butewicza to dzieło drobne, ale wybitne".

prof. Dr hab. Piotr Müldner-Nieckowski

Jacek Adamczyk

„Oto najważniejsza cecha tej prozy - wodzenie czytel­nika za nos po to, aby się nauczył niedawania się za nos wodzić. Mamy więc atrakcyjne przeglądy lektur, koncepcji, pomysłów i braków pomysłu, ale autor nam te atrakcje sprowadza do sygnałów, niczego nie rozwija dalej niezbędna aluzja.
Proza to więc nieprzystępna, lecz i wciągająca. Czujemy, że wchodzimy do Sezamu.
wspaniały utwór, choć stawiający czytelnikowi potężne wymogi".

prof. Dr hab. Piotr Müldner-Nieckowski

Miłosz Tomkowicz

„Nadał opowieści o pierwszych miesiącach pandemii w Polsce postać kolekcji układających się w spójny poemat wierszy. Produktywnie łączy frazy i tematy zaczerpnięte z przekazów medialnych dotyczących rozwoju korona­wirusa w Polsce i na świecie z motywami biblijnymi i mową potoczną. Sięga po anegdotę, odwołuje się do technik reportażowych, żongluje konwencjami językowymi. Umiejętnie posiłkuje się przy tym graficznymi środkami zapisu.Z całości zaś przebija aura wszechogarniającej rozpaczy, przeczucia chaosu wynikającego z rozpadu dotychczasowego spójnego obrazu świata".

dr hab. Roman Bobryk