Mężczyzna w czerwonym płaszczu - julian barnes (Barnes Julian)

„Moglibyśmy zacząć od pocisku i pistoletu, z którego został wystrzelony. To typowo działa: potężna zasada teatru mówi, iż jeśli pokażesz pistolet w pierwszym akcie, w ostatnim bez dwóch zdań padnie z niego strzał.

Lecz jaki pistolet i jaki pocisk? W tamtych czasach było ich tak sporo." „ również możemy zacząć, prozaicznie, od płaszcza. Czy nieuczciwym jest zaczynać od płaszcza, a nie od człowieka, który w nim jest? ale płaszcz, a raczej jego przedstawienie, to obraz tego, jak teraz go pamiętamy, jeśli pamiętamy go w ogóle.

Co czułby w tej sytuacji? Ulgę, rozbawienie, lekką urazę? To zależy od tego jak, z dystansu, odczytujemy jego postać." Latem 1885 roku trzech Francuzów przyjechało do Londynu na kilkudniowe zakupy.

Jeden z nich był księciem, jeden hrabią, a trzeci zwykłym człowiekiem o włoskim nazwisku, który cztery lata wcześniej został bohaterem jednego z najbardziej znanych portretów Johna Singera Sargenta. Zwykłym człowiekiem był Samuel Pozzi, lekarz korzystnego towarzystwa, pionier ginekologii i wolnomyśliciel – racjonalny naukowiec z szczególnie trudnym życiem osobistym.

Życie Pozziego toczyło się na tle paryskiej Belle Epoque. Piękny wiek przepychu i przyjemności nieraz ukazywał swoją brzydką stronę: histeryczną, narcystyczną, dekadencką i pełną przemocy, czas szerzących się uprzedzeń i ideologii krwi i ziemi, który miał w sobie więcej podobieństw do naszego wieku, aniżeli możemy to sobie wyobrazić.

"mężczyzna w czerwonym płaszczu" jest świeżym, a równocześnie oryginalnym portretem Belle Epoque – jej bohaterów i łajdaków, pisarzy, artystów i myślicieli – i życia człowieka, który wyprzedzał swój czas.

efektowna, zaskakująca i poprzedzona głębokimi badaniami nowa książka Juliana Barnesa oświetla owocną i długookresową wymianę idei między Wielką Brytanią i Francją oraz stanowi przekonujący argument za utrzymaniem jej przy życiu.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.