Siostry,966KS (478352) (Kontra)

Powieść jest historią dwóch sióstr przyrodnich, podobnych zewnętrznie, różnorodnych charakterami. Ze wspólnej matki, ex-aktorki, o nieprzystępnej do ustalenia biografii a choćby narodowości, bo ustawicznie,,życie zmieniała w teatr" - starsza siostra, Pola, miała ojca Żyda.

Jeśli chodzi o formę, Siostry są eksperymentem. Autorka wychodzi z dwóch założeń: 1)najistotniej,,realistyczna powieść" jest także skrótem i wyborem fragmentów, którym jedynie nadaje się pozory ciągłości, 2) że ludzie b.

rzadko w życiu bywają pierwszoplanowymi bohaterami zdarzeń. Czują się takimi w dzieciństwie, egocentrycznym z natury, w miłości, i za każdym razem wobec własnej śmierci. Reszta życia upływa na marginesie cudzych zdarzeń.

Autorka postanowiła więc zerwać i z pozorem ciągłości powieściowej, i z pozorem pierwszoplanowości przez całe życie jej bohaterek. Siostry składają się z dziesięciu opowiadań, z których każde ma swoją pointę, ale tylko w pierwszym i ostatnim siostry są ich głównymi bohaterkami.

W innych przesunięte są na drugi, czy trzeci plan, w obręb cudzej historii. Historii dziwnej przyjaźni starego kota i kulawego kruka na przykład. Historii poprzez mnóstwo pań kochanego niczyjego dziecka.

Historii przestępcy wojennego, ukrywającego się w pustej klatce we włoskim zoo, którego zdradził wystraszony kondor... Na tle i w świetle tych,,cudzych historii" plastycznieją postacie sióstr, a fragmenty życia w epizodycznych rolach układają się w chronologiczną całość.

Ta kombinacja poza eksperymentem formalnym pozwoliła autorce dotknąć wielu problemów, bez obciążania książki ich balastem. Tzn.,,idei przewodniej" w Siostrach nie ma, lecz jest dość szeroki dobór tematów do refleksji - Barbara Topors.