Hiob

"Roth umarł proroczo w 1939 roku. Jeszcze wszyscy żyli – za chwilę to się miało zmienić. W ostatnim roku życia pisze obfitującą w pogodne rozwiązania "Legendę o świętym pijaku". Tak umie rozklepać swą pozornie realistyczną prozę, iż te pełne słodyczy epizody nikomu nie przeszkadzają.

Przeciwnie. Roth, jak nieraz bywa u ludzi o sentymentalnym usposobieniu, lubi korzystne zakończenia. Księga Hioba kończy się dobrze, „I żył jeszcze Ijob potem sto czterdzieści lat i oglądał dzieci swoje, i dzieci dzieci swych, aż do czwartego pokolenia.

I umarł Ijob stary i syt dni". Roth, ma się rozumieć, przebija to zakończenie. Jego Hiob (udręczony końcowymi cudami) żyje nadal. I nie dziwota. Bezbłędne opowieści posiadają zapewniony żywot wieczny".

Jerzy Pilch Powyższy opis pochodzi od wydawcy.