Drogi do szczęścia. rozmowy z siostrami zakonnymi

Z myślą o tych wszelkich pokornych i wspaniałych paniach, które poświęciły swoje życie Bogu, a także rodzicom, a także młodych osobach rozeznających swoje powołanie, powstaje książka, która niebawem ukaże się na rynku. Będą to wywiady z siostrami zakonnymi, które podzielą się z Czytelnikami świadectwem, dotyczącym równocześnie drogi do Boga, jak dodatkowo rozeznawania powołania. Każda z tych historii pasuje na scenariusz fantastycznego filmu, który oglądałoby się równie emocjonująco, jak opowieść o spektakularnym nawróceniu św. Pawła pod Damaszkiem. Czytelnicy będą mieli też okazję dowiedzieć się więcej o rutynowym życiu w zakonie, o tym, czym siostry zajmują się zawodowo, jakie posiadają pasje, a choćby jak odpoczywają. Bohaterki są przeróżne, tak jak niezwykłe jest obfitość wśród zakonów żeńskich. Wywiadu udzieliła m.in. Siostrę Jolanta Glapka ze Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa, bohaterka książki „Siostra na krawędzi", z wykształcenia psycholog, która obecnie wytwarza Centrum „Pasja życia" w Legionowie, a poza tym jest wielką fanką serialu „Bonanza". Z kolei siostra Anna Maria Pudełko, apostolinka, psychopedagog powołania, autorka w serwisie katolickim Stacja 7, podzieli się z nami receptą na bycie szczęśliwą kobietą. Ale nie zabraknie też sióstr, które nigdy wcześniej nie miały kontaktu z mediami, a mają niezwykle dużo interesujących rzeczy do powiedzenia. To m.in. Siostra Agnieszka Maria Miduch, kapucynka Najświętszego Serca Jezusa z Siennicy, katechetka, a zarazem obfita wielbicielka teatru i twórczyni wystawianych z sukcesem przedstawień oraz siostra Ancilla Dziarska, franciszkanka Służebnic Krzyża z Lasek, która pracuje jako lekarz w miejscowym ośrodku. Będzie również rozmowa z siostrą Edytą Wirtek, albertynką, która za rok złoży śluby wieczyste, a aktualnie pracuje w Domu Pomocy Społecznej i studiuje. Ma też niezwykły dar… zna język kwiatów. Rozmawiając z każdą z bohaterek książki, zrozumiałam, jak mało wiem o siostrach zakonnych i ich życiu. Wcześniej zakon kojarzył mi się z czymś smutnym, by nie powiedzieć nudnym. Było to skutkiem stereotypów, jakie krążą w przestrzeni publicznej na ich temat, a które zostały mi w głowie. Tymczasem spotkałam kobiety pełne pasji, radości i spełnienia w swoim powołaniu. Są fantastycznymi nauczycielkami życia, ponieważ należycie znają mężczyzny Boga, jak i siebie. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.