Komunikacja społeczno-symboliczna starożytnej krety. próba charakterystyki okresu minojskiego (Silva Rerum)

przez komunikację społeczną rozumie się przede wszystkim przekazywanie danych różnorodnego rodzaju. Cykl ten odbywać się może przy pomocy najróżniejszych przekaźników (ludzie, media) i w przeróżny sposób. Tymi przekaźnikami i sposobami mogą być również symbole.

Książka - Komunikacja społeczno-symboliczna starożytnej Krety. Próba charakterystyki okresu minojskiego ma pokazać, iż już od dawien dawna komunikacja społeczna miała swoje miejsce w strukturach społecznych.

Określenie ram chronologicznych książki - od 3000 r. P.n.e. Do 1200 r. P.n.e., a także miejsca odniesienia podejmowanej problematyki - Kreta, wynika ze spojrzenia na te komponenty jako na strukturę wytwarzającą podwaliny naszej europejskiej cywilizacji i kultury oraz z chęci przedstawienia dowodów istnienia w tamtych czasach komunikacji społecznej i wpływu owej komunikacji na współczesnych Kreteńczyków.

Poza tym, Kreta minojska to miejsce, w którym upatrywać należy podstaw naszej europejskiej komunikacji społecznej. Wszak to cykl symbolicznego porozumiewania się (komunikowania) wywarł wielki wpływ na europejskie państwa i narody, prowadząc przez wieki do ich rozwoju.

Zmiany zachodzące w sposobie komunikowania się, w samych formach przekazywania informacji i tworzenia rozmaitych typów relacji w ciągu tysiącleci, skłaniają do lepszego przyjrzenia się wzorom kulturowym i nie tylko, dawnych praktyk komunikacyjnych.

Taki sposób spojrzenia na opisywaną problematykę daje cenne świadectwo dla antycznej wiedzy oraz stanowi ważną płaszczyznę dla zrozumienia istoty współczesnych sposobów komunikowania się i kodów kulturowych.

Pozwala to na dokonanie analizy sposobów postrzegania poprzez tamtejsze społeczeństwo porozumiewania się i organizowania przekazywanych informacji. W tym celu konieczna jednak wydaje się szczegółowa analiza poszczególnych technik i zwyczajów komunikacyjnych, co wymaga skoncentrowania się na sposobach przekazywania informacji zróżnicowanego typu, wśród których znajdują się: przekaz słowny, system pisma, przekaz niewerbalny, komunikacja odnosząca się do kultu zmarłych i pomieszczeń grzebalnych, czyli kontakt ludzi z bóstwami i związane z tym przejawy kultu jak na dodatek składania ofiar, a także przekaz za pomocą dzieł sztuki.

Ważnym okazuje się jeszcze przeanalizowanie wykorzystania środków komunikacyjnych dla rozmaitych celów i odnoszących się do potężnych aspektów. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.