Wierszyki drogowskazy (Impuls)

Wierszyki drogowskazy stanowią drugą część procesu wierszyków do utrwalania wymowy i zapisu głosek. Poświęcone są utrwaleniu korzystnej artykulacji i zapisu głosek: [t], [d], [n], [ń], [j], [l] oraz przygotowaniu dziecka do korzystnej wymowy głoski [r]. Choć na rynku jest niemało publikacji dotyczących głoski [r], książeczka przedstawia zagadnienie w szerszej perspektywie.
Droga do „królowej głosek" (nazwijmy ją Reginą) jest długa i żmudna. Zamiast ryzykować pójście na skróty i pobłądzenie, lepiej wybrać sprawdzony szlak, w którym pomogą inne głoski. Uniknie się wtedy poczucia zniechęcenia wynikającego z nieudanych prób i sprawi, iż dziecko będzie odczuwać satysfakcję ze zbliżania się do celu. W utrwalaniu głoski [r] pomoże dziecku ponad 30 wierszyków uporządkowanych zgodnie z zasadami prowadzenia terapii logopedycznej tej głoski.
Wierszyki podkreśla czystość fonetyczna, tzn. Takie opracowanie materiału, żeby wymowa wierszy przychodziła naturalnie, bez zmagania się z kilkoma trudnościami naraz. Pomocą dla dziecka są także „obrazkowe głoski" zamieszczone na końcu książki, zilustrowane wcześniej wierszami i dołączonymi do nich obrazkami, które odnoszą się do dźwięków z otoczenia. Przy poznawaniu oznaczeń literowych głosek współcześnie zaleca się zapoznanie dziecka ze wszystkimi literami, co istotnie ułatwi naukę czytania.
Wskazówki logopedyczne:
• wyszczególnione jest zachowanie kolejności wierszyków, zostały one bowiem ułożone zgodnie z naturalnym rozwojem mowy. Tylko Wycieczka do ń zwraca z reguły uwagę na zagadnienia związane z zapisem (najtrudniejszym w tej części).
• Nie należy ćwiczyć wierszyków z głoską nieosiągalną dla dziecka. W ramach przygotowania do wymowy głoski [r] (którą dziecko opanowuje ok. 5.–6. Roku życia) warto rozpocząć ćwiczenia od głosek [t], [d], [n], [l], następnie „przerobić" głoski [sz], [ż], [cz], [dż] zawarte w Niepoważnych wierszykach (3 część procesu), a dopiero później rozpoczynać ćwiczenia z głoską [r] (o ile głoska ta nie pojawi się w międzyczasie).
Literę d na końcu wyrazu lub w otoczeniu spółgłosek bezdźwięcznych czytamy bezdźwięcznie, np. „miód, głód, lód" czytamy jako „mjut, głut, lut", literę i między spółgłoską a samogłoską czytamy jako [j], np. „biały kwiat" czytamy jako „bjały kfjat". Litery ą oraz ę przed literami oznaczającymi głoski [ć], [dź] czytamy jako [oń], [eń] np. „piąć się, pięć" czytamy jako „pjońć śę, pjeńć".
W tym miejscu chcę wyrazić podziękowanie prof. Bronisławowi Rocławskiemu, pani Joannie Trzaskalik, a także pani Katarzynie Węsierskiej za podaną wiedzę z zakresu logopedii i natchnionie mnie światem głosek.
Mam nadzieję, iż te niedługie, zabawnie zilustrowane wierszyki będą przez dzieci ochoczo czytane, a dla rodziców, logopedów, glottodydaktyków i nauczycieli stanowić będą pożyteczną pomoc.
Autorka

ISBN: 9788378508229
Autorzy: Lubina Monika
Format: 16.0x23.5cm
Języki: polski