Anatomia bezpieczeństwa

Na przełomie dwóch ostatnich dekad XX wieku w Europie zachodziły wydarzenia, które miały wyraźny wpływ na kształtowanie bezpieczeństwa. Społeczność międzynarodowa wiązała z nimi nadzieje na szczęśliwsze i bezpieczniejsze życie. Okazało się jednak,zarówno owe nadzieje, jak i początkowy uznanie, wynikający z tempa zachodzących zmian, niekoniecznie znajdowały uzasadnienie. W państwach Europy Środkowej i Wschodniej nowe władze rządzące odziedziczyły dyspozycyjną wobec poprzednich reżimów administrację oraz cały aparat ucisku. Ten aparat i ta administracja ze swymi nawykami i mentalnością nie dawały żadnych gwarancji zmian systemowych, wręcz przeciwnie - robiono niemało dla zachowania status quo jak najdłużej. Bezpieczeństwo nie było wyjątkiem. W nowym otoczeniu bezpieczeństwa, tendencjach ograniczania znaczenia i wymiaru sektora militarnego, a zwłaszcza sił zbrojnych, mnóstwo funkcji jeszcze obronnych musiał przejąć sektor cywilny, stając się równoprawnym partnerem podsystemu militarnego w ramach systemu obronnego. To wymagało gruntownej modyfikacji podejścia do organizacji procesów bezpieczeństwa. Książka demonstruje nie tylko wnikliwą analizę zmian w sposobie traktowania tej organizacji i trudności związane z mentalnymi uwarunkowaniami elit odpowiedzialnych za bezpieczeństwo,przedstawia także syntezę potencjału bezpieczeństwa, a także ranking priorytetów bezpieczeństwa. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.