Kapelan armii andersa (Ryszard Czesław Grabski)

Kapelan Armii Andersa to wspomnienia o. Ryszarda Czesława Grabskiego (OFMCap), niezłomnego kapłana z zakonu kapucynów, z zesłania z lat 1940-1955, a więc od momentu jego aresztowania przez Sowietów do powrotu do Polski.

Wspomnienia posiadają charakter osobistej relacji z poszczególnych etapów zesłania, od więzienia NKWD w Białymstoku, poprzez łagry Workuty, Archangielsk, Łubiankę, po Kazachstan, i z pracy jako kapelan w Armii Andersa w 1942 roku.

Napisane zostały poprzez Autora na podstawie własnych notatek sporządzonych zaraz po powrocie do Polski. Niniejsze wydanie opiera się na edycji z 1985 roku, opublikowanej przez wydawnictwo Editions Spotkania w Paryżu.

Dla wielu Polaków zesłanych na Wschód rozpoczęcie formowania Armii Andersa w sierpniu 1941 roku stało się szansą na odmianę katorżniczego losu. Wydawało się, iż ta szansa na dodatek otworzyła się dla o. Grabskiego, został bowiem kapelanem w stopniu kapitana Wojska Polskiego.

Oddelegowany na daleką Północ, wyszukiwał Polaków w łagrach, do których nie dotarła wiadomość o możliwości wydostania się z zesłania i wstąpienia do polskiej armii. O. Grabski nie zdążył wrócić ze swej misji do Armii Andersa, przed jej wyprowadzeniem do Iranu i zamknięciem granicy przez Sowietów.

To, co dla innych zesłańców było,,końcem piekła", dla o. Grabskiego stało się początkiem następnego,,etapu" - ponownego aresztowania we wrześniu 1942 roku i skazania na 15 lat ciężkiej pracy w łagrach.

Po repatriacji w 1955 roku o. Grabski pracował jako duszpasterz w Prowincji Warszawskiej Kapucynów do swojej śmierci w 1987 roku. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.