Astrologia klasyczna Tom I Wprowadzenie do

Z przedmowy:
Ukazania się książek Siergiej Aleksiejewicza Wronskiego poprzez dużo lat i z dużą niecierpliwością czekali wszyscy, ktoacute;rzy znali jego nazwisko i wszyscy, ktoacute;rzy słyszeli o zadziwiających kolejach losu tego człowieka. Zachwycające wykształcenie, jakie zdobył w przedwojennej Europie, rewelacyjne opanowanie wielu językoacute;w obcych, zadziwiające zawirowania losu ndash; wszystko to złożyło się na biografię, ktoacute;rą bez przesady można nazwać legendarną. S. A. Wronski był pierwszym astrologiem pod względem podstawowego wykształcenia w najistotniej prostym i formalnym znaczeniu tego pojęcia, albowiem uczył się na astrologicznym fakultecie w Berlińskim Instytucie Bioradiologii. Dzisiaj wcale nie jest prosto wyjaśnić młodym czytelnikom, co przeżywaliśmy my, obywatele Związku Radzieckiego, w latach 70-tych, uzyskując okruchy drogocennych i za każdym razem oszałamiających informacji o tym człowieku, co pojawiało się w naszej świadomości przy zaznajamianiu się z podobnymi faktami.
Osobiście poznałem S. A. Wronskiego w 1979 roku. Przy pierwszym spotkaniu, patrząc na moacute;j horoskop, on poraził mnie prognozą: bdquo;Będziesz dyrektorem uczelni astrologicznejrdquo;. W tamtych, dziś już tak dalekich, sowieckich czasach wydawało się to kompletnie nieprawdopodobne! Właśnie wtedy Siergiej Aleksiejewicz przyjął mnie w poczet swych ucznioacute;w. Od niego nauczyłem się wiarygodnej metody rektyfikacji horoskopu i skrupulatne metody prognozowania wydarzeń, a zrobiony przez niego horoskop do dziś przechowuję w swym archiwum jak najcenniejszą relikwię. Wszystkie prognozy A. S. Wronskiego zadziwiały swoją precyzyjnością i to niezależnie czy dotyczyły jego samego, mojej rodziny czy innych ludzi bądź wydarzeń. Nie bez powodu jego ulubionym hasłem było: bdquo;Astrologia to nauka ścisłardquo;. Weryfikacja, jakiej dokonał czas, tylko podniosła wartość stosowanych przez niego metod.
Wronski był zwolennikiem astrologii naukowej. Jako gruntownie wykształcony człowiek uważał, że nie należy podchodzić do astrologii jak do skostniałego dogmatu i czasami zmieniał swoje zdanie na temat niektoacute;rych złożonych i sprzecznych zagadnień. Z ogromną cierpliwością podchodził do poglądoacute;w niezgodnych z jego własnymi, albowiem uważał za w pełni naturalne istnienie roacute;żnych punktoacute;w widzenia na jeden i ten sam problem. Marzył o tym, aby jego uczniowie zrobili wszystko, co realne dla uzyskania poprzez astrologię statusu dyscypliny naukowej. Uważał, że przeprowadzane planowo badania, udowadniające wiarygodność jej metod, przesądzą w tej sprawie. Nie bez powodu pierwsza książka Siergieja Aleksiejewicza, wydana w 1990 roku nosiła tytuł: bdquo;Astrologia: przesądy czy nauka?rdquo;, a ujrzała ona światło dzienne właśnie dzięki wydawnictwu bdquo;Naukardquo;!
Będąc głęboko wierzącym prawosławnym chrześcijaninem w stosunku do astrologii Wronski zawsze stał na stanowisku nie Wiary, ale Wiedzy. Przestrzegał przed przekształceniem nauki o prawach działania losu w nową religię, ostrzegał przed skłonnościami sekciarskimi, ktoacute;re mogą pojawić się w takim czy innym kierunku badań astrologicznych.
11 grudnia 1983 roku S. A. Wronski rozpoczął oficjalny pięcioletni cykl wykładoacute;w astrologicznych w Moskwie. Ich nazwa bdquo;Kosmobiologia specjalistycznardquo; odzwierciedla dziedzictwo, jakie przyjął i rozwijał Siergiej Aleksiejewicz, kontynuując prace swoich nauczycieli: Karla Ernesta Krafta, Waltera Kocha i innych. Kraft był wybitnym astrologiem i przedstawicielem naukowego kierunku w astrologii europejskiej, ktoacute;ry pierwszy nazwał ją kosmobiologią. W tych wykładach uczestniczyłem osobiście. Wronski prowadził zajęcia w niedziele, dlatego każdej soboty jechałem do Moskwy, żeby wysłuchać wykładu, porozmawiać z Siergiejem Aleksiejewiczem, czego mi nigdy nie odmawiał i nocnym pociągiem wroacute;cić do Petersburga.
W stosunku do nas, ucznioacute;w, Wronski był cierpliwy i lojalny. Pozycja jaką dawał mu wiek, konkretna wiedza i intelekt nie wywoływała u niego ani zarozumiałości, ani chorobliwej ambicji. Odnosił się do nas jak do kolegoacute;w i swoje ogromne doświadczenie bez jakichkolwiek ograniczeń przekazywał swym uczniom, nie robiąc żadnych sekretoacute;w. Jak obszerny talizman przechowuję pocztoacute;wkę tworzoną przez malarza Luisa Ortegę, znacznego przyjaciela Siergieja Aleksiejewicza. Temat rysunku związany jest z 50 rocznicą działalności Wronskiego w astrologii. On podarował mi ją wraz ze swoim wyraźnym i zamaszystym podpisem.
W przeszłości z usług Wronskiego korzystały organy władzy ZSRR, zwracano się roacute;wnież do niego z zagranicy i to zaroacute;wno oficjalne struktury, jak i indywidualne osoby stojące u władzy. W czasie jednego z naszych spotkań w Moskwie w październiku 1990 roku byłem świadkiem realizowania poprzez niego pracy na zamoacute;wienie władz USA. Zwroacute;ciły się one do niego za pośrednictwem ambasady USA w Moskwie z prośbą obliczenia najlepszej daty na rozpoczęcie operacji bdquo;Pustynna Burzardquo; ndash; pierwszej wojny w Iraku, ktoacute;rą przeprowadził prezydent J. Bush- starszy. Ta prośba jest ważkim świadectwem uznania jakim cieszył się S. A. Wronski na całym świecie. Przedstawia ono na rozmieszczenie priorytetoacute;w i jakość rosyjskiej astrologii. Mając wcale sporo prognostoacute;w w USA, Amerykanie zwroacute;cili się właśnie do rosyjskiego astrologa, a nie do swojego.
Siergiej Aleksiejewicz to postać legendarna. Jednakże na podstawie fragmentoacute;w jego biografii, jakie można znaleźć w licznych gazetach i czasopismach na początku bdquo;pierestrojkirdquo; niewyrobionemu czytelnikowi trudno jest oddzielić dziennikarskie wymysły od prawdy, co nawiasem moacute;wiąc z astrologicznego punktu widzenia nie jest dziwne ndash; połowa planet jego horoskopu mieści się w 12 domu. Astrolog zrozumie to bez komentarzy. Będąc niedościgłym mistrzem zachwycających opowieści, ktoacute;re umiał wzbogacać obfitą ilością fantastycznych szczegoacute;łoacute;w, Wroński zapędzał w kozi roacute;g wszelkich uważnych słuchaczy. Z biegiem czasu, w miarę, jak pogłębiały się nasze relacje przekonywałem się, iż nieprawdopodobne na pierwszy rzut oka historie okazywały się prawdą. Niestety, o wielu sprawach on nie miał prawa moacute;wić, co nieco opowiadał pośrednio, lecz i tak mnóstwo spraw pozostało tajemnicą. Myślę, ze warto przypomnieć, że w wywiadzie legendą nazywa się zewnętrzną bdquo;przykrywkęrdquo;, pod ktoacute;rą wywiadowcy wykonują swoją misję.
Astrolog powinien należeć do jakiejkolwiek tradycji. To właśnie jest jeden z głoacute;wnych warunkoacute;w jego sukcesu w astrologii. Pod względem swego podstawowego wykształcenia i naukowych sympatii Wronski należał do niemieckiej szkoły astrologii początku XX wieku, znanej ze swojej metodyczności i staranności. Niemieccy astrolodzy pierwszej połowy minionego stulecia pogłębili i uogoacute;lnili doświadczenia astrologii całego świata, a głównie arabskiej i hinduskiej przeciętniewiecznej europejskiej. Właściwa Niemcom punktualność wywarła szlachetny wpływ na astrologię, najczęściej w odniesieniu do opracowania naukowego kierunku tej nauki i podniesienia poziom precyzyjności metod prognostycznych. Wiadomo, iż w hitlerowskich Niemczech, początkując od 1940 roku, astrologia była zakazana, a wielu astrologoacute;w doświadczyło prześladowań i okrucieństw obozoacute;w koncentracyjnych. W świetle tych tragicznych wydarzeń S. A. Wronski stał się ogniwem pośrednim przekazu bezcennych doświadczeń tradycji niemieckiej do Rosji końca XX wieku, przeżywającej renesans astrologii.
Wydarzeniem wybitnym dla wszystkich astrologoacute;w, a także dla tych, ktoacute;rzy rozmyślają nad prawami kierującymi ludzkim losem, stanie się możliwość wzięcia w ręce ksiąg bezkonkurencyjnego Mistrza. Ta wielotomowa monografia może stać się podstawą wykładoacute;w dowolnej szkoły astrologicznej, a także ozdobić osobistą biblioteczkę. To cudowne, iż ogromna wiedza nie zaginie i nie pozostanie nieznana nowym pokoleniom poszukujących i myślących ludzi.
Uczeń S. A. Wronskiego, rektor Sankt-Petersburskiej Akademii Astrologii:
S. B. Szestopałow
Spis treści:
Przedmowa
Przedmowa redaktora
Przedmowa autora ndash; głoacute;wne cele, zadania i kierunki astrologii jako nauki
1. Filozoficzne podstawy astrologii tradycyjnej
1.1. Cztery zasady energii astralnej
1.2. Żywioły (komponenty)
1.3. Krzyże
2. Kroacute;tki zarys historii rozwoju astrologii jako nauki
2.1. Kosmologia narodoacute;w starożytnych 5000-3000 lat p.n.e.
2.2. Koryfeusze astrologii do XX w. N.e.
2.3. Historyczne horoskopy
2.4. Trzeci rozkwit wiedzy astrologicznej
2.5. Astrologia w krzyżowym ogniu wątpliwości
2.6. Za kulisami II wojny światowej
2.7. Astrologia ndash; masowy fenomen
3. Elementy astronomii w astrologii
3.1. Gwiezdne systemy
3.2. Podstawowe punkty i okręgi sfery niebieskiej
3.3. Systemy niebieskich wspoacute;łrzędnych
3.4. Precesja
3.5. Pomiar czasu
3.6. Planety Układu Słonecznego
3.7. Charakterystyka planet Układu Słonecznego
4. Podstawy astrologii
4.1. Wprowadzenie
4.2. Znaki Zodiaku
4.2.1. Informacje ogoacute;lne
4.2.2. Proces uniwersalny
4.2.3. Podział Zodiaku
4.2.4. Kroacute;tka charakterystyka znakoacute;w Zodiaku
4.3. Planety
4.3.1. Dane ogoacute;lne
4.3.2. Kroacute;tka charakterystyka planet
4.3.3. Klasyfikacja planet
4.3.4. Godności i słabości planet
4.3.5. Ruch planet
4.3.6. Wpływy planetarne
4.3.7. Fikcyjne planety i inne ważne punkty
4.4. Domy (pola)
4.4.1. Dane ogoacute;lne
4.4.2. Kroacute;tka charakterystyka domoacute;w (poacute;l)
4.4.3. Klasyfikacja domoacute;w (poacute;l)
4.5. Aspekty
4.5.1. Informacje ogoacute;lne
4.5.2. Kroacute;tki opis podstawowych aspektoacute;w
4.6. Typy horoskopoacute;w
4.7. Obliczanie horoskopu
4.7.1. Dane ogoacute;lne
4.7.2. Określanie czasu urodzenia wg Greenwich
4.7.3. Obliczanie pozycji planet
4.7.4. Obliczanie aspektoacute;w
4.7.5. Obliczanie czasu gwiazdowego
4.7.6. Wyliczenie wierzchołkoacute;w domoacute;w (poacute;l)
4.7.7. Wykreślenie horoskopu
4.7.8. Praca z horoskopem
Aneks 1. Kroacute;tki słownik terminoacute;w astrologicznych
Aneks 2. Tabele
1 tablica. Astronomiczne parametry planet
2 tabela. Przybliżone wartości liczbowe najmocniejszych wielkości spotykanych w astronomii
3 tablica. Planety i części abstrakcyjne
4 tabelka. Siła wpływu planet
5 tabelka. Stopnie egzaltacji
6 tabelka. Termy
7 tablica. Władanie poziomami wg Gwiazdy Magoacute;w
8 tablica. Władanie stopniami wg Wronskiego
9 tabelka. Przegląd godzin planetarnych
10 tabela. Planety ndash; władcy roku urodzenia
11 tabela. Aspekty
12 tabelka. Orby wpływoacute;w (w stopniach)
13 tablica. Zmiany czasu w Rosji
14 tabelka. Obliczenie aspektoacute;w
15 tablica. Przełożenie długości w poziomach na ekwiwalent czasowy
16 tabelka. Długości Białego Księżyca
17 tabelka. Długości Czarnego Księżyca
18 tabelka. Punkty arabskie
19 tabela. Gwiazdy stałe
Aneks 3. Typowy arkusz horoskopu
Fragment:
4.6. Warianty horoskopoacute;w
Zanim przejdziemy do istniejących rodzajoacute;w horoskopu, należy wspomnieć, że horoskop sporządza się nie tylko dla poszczegoacute;lnych osoacute;b, ale i dla całych narodoacute;w, roacute;żnych parii grup, firm, przedsiębiorstw, miast, państw.
Astrologię stosuje się praktycznie we wszystkich sferach życia. W związku z tym tak, jak i w innych dziedzinach nauki są specjalizacje i podział na następujące kierunki:
1. Astrologia urodzeniowa.
2. Astrologia mundalna (polityczna).
3. Astrologia medyczna.
4. Astrologia meteorologiczna.
5. Astrologia horarna.
6. Astrologia karmiczna.
7. Astrologia ezoteryczna.
8. Astrologia synstryczna (poroacute;wnawcza) i inne.
Astrologia urodzeniowa zajmuje się badaniem tego wszelkiego, co jest związane z człowiekiem i jego losem. Oblicza się tutaj horoskop natalny (radix), to znaczy urodzeniowy.
Astrologia mundalna zajmuje się przewidywaniem wydarzeń dl państw, miast, narodoacute;w. Horoskop, obliczony zgodnie z zasadami astrologii mudnalnej, nazywa się mudalnym.
Astrologia medyczna ma do czynienia z diagnostyką choroacute;b i profilaktyką zdrowia i pomaga określić drogę leczenia. Ojciec medycyny Hipokrates, będąc prawdziwym astrologiem, moacute;wił: bdquo;Ani jeden lekarz nie może z sukcesem korzystać z nauki medycznej, jeśli nie zna astrologiirdquo;. W tym przypadku horoskop urodzeniowy oblicza się zgodnie z regułami astrologii medycznej.
Astrologia meteorologiczna zajmuje się prognozą pogody na podstawie plam na Słońcu i planetarnych aspektoacute;w. Za jej twoacute;rcę uważa się G. W. Leibniza, niemieckiego uczonego, filozofa, matematyka, fizyka, prawnika, historyka, językoznawcę, meteorologa, astrologa i wynalazcę.
Astrologia horarna zajmuje się prognozowaniem przebiegu roacute;żnych zdarzeń. Punktem wyjścia jest tutaj czas wydarzenia lub zadanego pytania. W tym przypadku oblicza się horoskop horarny.
Astrologia karmiczna bada prawa karmy, analizuje zadania i problemy człowieka, ktoacute;re nieuchronnie będzie musiał rozwiązać. W tym przypadku oblicza się specjalny karmiczny horoskop.
Astrologia ezoteryczna bada głębokie, ukryte zjawiska naszego życia, psychiki, losu.
Astrologia synastryczna (poroacute;wnawcza) analizuje problemy partnerstwa i wzajemnych relacji. Występuje tu kilka rodzajoacute;w horoskopoacute;w: poroacute;wnawczy, kontaktowy, relacyjny.
Wymienione typy horoskopoacute;w można nazwać stałymi, to znaczy zbudowanymi według reguł określonych przez jakiś kierunek astrologii, na jakiś dzień, godzinę, rok, czas i miejsce i na jego podstawie dokonuje się niezbędnych badań, a także wydobywa wnioski.
Sąwarianty horoskopoacute;w, ktoacute;re roacute;wnież umownie można nazwać zmiennymi. Te horoskopy oblicza się z uwzględnieniem już istniejącego horoskopu na podstawie rozwijania jego czasu, a wykorzystuje się je głoacute;wnie do prognozowania.
Rozwijanie czasu może być symboliczne (na przykład umawiamy się z 1deg; odpowiada 1 rokowi życia) lub uwzględniające naturalny ruch planet po momencie zajścia wydarzenia.
Szczegoacute;łowo metody prognostyczne będziemy omawiać poacute;źniej, a dzisiaj tylko wymienimy niektoacute;re z nich:
1. Dyrekcje symboliczne. W nich analizuje się ruch elementoacute;w horoskopu z prędkością 1deg; = 1 rok. Ruch odmierza się na ekliptyce.
2. Dyrekcje prymarne. Odpowiadają symbolicznym z tą roacute;żnicą, że ruch odmierza się na roacute;wniku.
3. Dyrekcje sekundarne. Zasada uwzględniająca naturalny ruch planet i punktoacute;w horoskopu z szybkością 1 dzień = 1 rok. To znaczy położenia planet po 20 dniach od narodzin określają wydarzenia 20 roku życia. Dyrekcje sekundarne niejednokrotnie są nazywane progresjami, co nie jest prawdą.
4. Progresje. Dzielą się na szybkie ndash; uwzględniając ruch MC z prędkością 30deg; na rok, można dokonywać ruchu AS, Słońca, Księżyca, Punktu Szczęścia; i wolne ndash; uwzględnia się ruch MC z szybkością 1deg; na rok. Są również i inne rodzaje progresji.
5. Tranzyty. Uwzględnia się realny ruch planet. To najprostsza i najszczególniej wyrazista metoda prognozowania.
Istnieją także i jeszcze inne warianty horoskopoacute;w, na przykład oparte o okresowe powroty planety do swojego miejsca natalnego. Nazywa się je horoskopami powrotoacute;w lub rewolucji. Powroacute;t (rewolucja) Słońca nazywa się solariuszem, zaś Księżyca ndash; lunariuszem. Wykorzystuje się także horoskopy powrotoacute;w i innych planet: merkuriusz, wenusiusz itd.
Więcej informacji na ten temat wyszuka Czytelnik w kolejnych tomach bdquo;Astrologii tradycyjnejrdquo;.
Jako że czas urodzin człowieka czasem jest znany z niedostateczną starannością, żeby uzyskać precyzyjną prognozę, trzeba dokonać rektyfikacji (korekty) tego czasu. Można to zrobić stosując wymienione powyżej typy horoskopoacute;w, zaś o metodach rektyfikacji dowie się Czytelnik w swoim czasie.