Julian fałat. malarstwo (Bosz)

Julian Fałat (1853–1929) – artysta młodopolski, przedstawiciel malarstwa pejzażowego i rodzajowego. Absolwent krakowskiej Szkoły Sztuk atrakcyjnych i Akademii Sztuk błyskotliwych w Monachium. W latach 1886–1895 był zatrudniony na dworze cesarza Wilhelma II, po czym został dyrektorem a następnie rektorem wspomnianej SSP w Krakowie. Za swoją twórczość, wystawianą równocześnie w Polsce, jak i za granicą, był wielokrotnie doceniany najważniejszymi nagrodami, m.in. Złotym medalem na międzynarodowych ekspozycjach w Berlinie, Monachium i Dreźnie, a także Wstęgą Komandorii Orderu Polonia Restituta. Początkowo jego obrazy cechował realizm, szczegółowo prezentujeł życie codzienne, religijność chłopów, sceny z polowań. Później twórczość Fałata bardziej skłaniała się ku wpływom impresjonizmu i związanej z nim spontaniczności tworzenia, czemu dał wyraz w malarstwie pejzażowym. Do znanych dzieł artysty należą m.in. Kraków rankiem (1897), Krajobraz zimowy (1891) czy Pejzaż z Bystrej (1919).