Wspomnienia. sinéad o'connor (Agora)

Nie urodziłam się, aby być gwiazdą pop. Do tego trzeba być dobrą dziewczynką. Nie sprawiać zbyt wielu kłopotów. (…) Dla niektórych rzeczy warto zaprzepaścić karierę. A ja i tak nie chcę już kariery gwiazdy pop, bo nikt mnie nie zna i jestem samotna – Sinead O’Connor Pierwszą część „Wspomnień" Sinéad poświęca dzieciństwu, zwłaszcza skomplikowanym relacjom z matką, która każe jej rozbierać się do naga i bije aż się zmęczy. Poprzez nią Sinéad również kraść. Trafia w końcu do domu ojca i macochy, którzy choć się starają, nie potrafią do niej dotrzeć. Przekazują ją pod opiekę zakonnic. Przepustką do lepszego świata staje się debiutancki album, gdy jako młodziutka artystka, na swych warunkach, odnosi szeroki sukces. Trudne dzieciństwo i nieprzepracowane traumy nie dają jednak o sobie zapomnieć. Ma niespełna 21 lat, kiedy na świat przychodzi jej pierwszy syn i bierze ślub. Później urodzi jeszcze trójkę dzieci i tyle samo razy wyjdzie za mąż, choć już nie za ojców swoich dzieci. Dorosłej Sinéad – matce i wiecznie poszukującej artystce, poświęcona jest część druga książki. Część trzecia to przewodnik po dotychczasowej twórczości O’Connor oraz zapowiedź nowej, możliwe że ostatniej płyty. Sinéad O’Connor napisała „Wspomnienia", by odzyskać kontrolę nad swoim życiem i sprawić, aby jej głos był nie tylko usłyszany,z zasady zrozumiany. Może też, aby wytłumaczyć się ze swojego progresywnania, ale myli się ten, kto sądzi, że będzie za cokolwiek przepraszać.