Karol i habsburg chrzescijanski cesarz konca monarchii (eSPe)

Karol I Habsburg, ostatni wladca monarchii austro-wegierskiej, to postac intrygujaca. Cesarz i krol panujacy nad panstwem pozostajacym w stanie wojny, a jednoczesnie blogoslawiony, byc moze wkrotce swiety, Kosciola katolickiego. Polaczenie to wydaje sie zaskakujace, zwlaszcza w okresie nowozytnym, kiedy dawne idealy swietych wladcow nie znajduja juz oddzwieku, zarowno wsrod rzadzacych, jak i poddanych. Niezwykla postac chrzescijanskiego cesarza warta jest niewatpliwie uwagi w czasach, w ktorych wladza kojarzy sie ze wszystkim, tylko nie ze swietoscia. Jego osoba poprzez lata nie wzbudzala takiego zainteresowania jak inni przedstawiciele dynastii, na ogół Franciszek Jozef i Franciszek Ferdynand. Karol nie panowal tak dlugo jak ten pierwszy, nie wzbudzal takich kontrowersji jak drugi. Nie byl ulubionym bohaterem pism plotkarskich, wydawal sie zbyt korzystny na bohatera opowiesci dla wiekszego grona odbiorcow. Z tego niesprawiedliwego zapomnienia powrocil do powszechnej swiadomosci za sprawa beatyfikacji dokonanej poprzez Jana Pawla II w 2004 roku. W swej ksiazce Elzbieta Zarych przedstawia zadziwiajaca biografie Karola na szerokim, historycznym tle. Przedstawia zarowno jego zycie prywatne, jak i dzialalnosc publiczna. Nie buduje przy tym panegirycznej laurki doskonalego wladcy, ale rysuje postac czlowieka z krwi i kosci, ktory popelnial bledy, lecz z niezwykla determinacja i w duchu sluzby realizowal swoje powolanie jako polityka, meza i ojca. Elzbieta Zarych - polonistka i komparatystka, tlumaczka literatury niemieckiej i wloskiej, redaktorka, recenzentka. Doktor nauk humanistycznych, pracownik UJ, autorka licznych ksiazek i rozpraw poswieconych m.in. Literaturze XIX i XX w., a takze beletrystyki, pozycji edukacyjnych, leksykonow i slownikow.