Syndrom oblężonej twierdzy (Ziółkowski Jacek)

Syndrom oblężonej twierdzy jest pojęciem stosunkowo użytkowanym w praktyce komunikacji społeczno-politycznej. Termin ten odnosi się prawidłowo do przypadków: antycznej Sparty, specyfiki obrony twierdz warownych, wyizolowanych grup o charakterze terrorystycznym, czy współczesnych państw, ogarniętych mechaniką osaczenia.
Zakres realnych przykładów syndromu oblężenia jest nader wielki i przeróżny. Wszystkie je łączy określona narracja oblężenia, atmosfera strachu, wewnętrzna mobilizacja i unifikacja w obliczu domniemanego zagrożenia. Celem pierwotnym tej pracy jest próba zbadania syndromu oblężenia z perspektywy przeróżnych rozmiarów, przy wykorzystaniu dorobku współczesnych nauk społecznych: psychologii, socjologii, politologii. Istotnie atrakcyjna wydaje się tu próba dookreślenia genezy syndromu oblężenia, czyli odpowiedzi na pytania: w jakich warunkach, pod wpływem jakich czynników, determinantów, katalizatorów pojawia się narracja oblężenia i mechanika sprawcza oblężenia?
Książka Jacka Ziółkowskiego to imponująca praca interdyscyplinarna, sytuująca syndrom oblężonej twierdzy na styku poznania nauk społecznych i humanistyki naukowej. Wskazuje tropy rozumienia zjawisk, które wydają się proste do opisania, ale trudniejsze do pełnego zrozumienia. Autor przeciwstawia dynamice procesów społecznych koncept rozumienia ich poprzez subsumpcję pod normatywnie rozumiane prawo ogólne. Praca ma szczególnie bogate podłoże teoretyczne, z silnie rozbudowanym aparatem pojęciowym. W takiej formie stanowi dziś, w dobie dominacji form lapidarnych i przyczynkowych, rzadką formułę narracyjną.
Książka może stać się konieczną pomocą naukowo-dydaktyczną przy realizacji procesu kształcenia na kierunkach z obszaru nauk społecznych i humanistycznych, w tym przy realizacji m.in. Takich przedmiotów akademickich, jak: socjotechnika polityczna; manipulacja, a także dyskredytacja w polityce; komunikacja polityczna; przywództwo polityczne; psychologia polityki, socjologia polityki czy paranoja w polityce.
Autor bazuje na reprezentatywnej literaturze przedmiotu. Przy tym nie brakuje ciekawych wniosków, autorskich typologii, definicji projektujących czy interdyscyplinarnych uzasadnień.