Rozwój i Znaczenie Reżimów Międzynarodowych na Przykładzie Reżimu Nieproliferacji Broni Jądrowej

Globalizacja i towarzyszący jej wzrost współzależności między państwami wymusza rozwój nowych form współpracy międzynarodowej. Aby wyjaśnić istotę tej kooperacji na gruncie nauki o stosunkach międzynarodowych, sformułowano teorię reżimów międzynarodowych, tj.

konglomeratów instytucji, traktatów, prawodawstwa i regulacji w środkupaństwowych, a także nieformalnych ustaleń między państwami, opartych na wspólnie podzielanych wartościach i zasadach. Reżimy międzynarodowe dowodzą swojej przydatności w wielu dziedzinach, z których najważniejsze jest bezpieczeństwo.

Wśród licznych zagrożeń dla bezpieczeństwa międzynarodowego na szczególną uwagę zasługuje wzrost liczby państw mających broń jądrową lub dążących do jej zdobycia. By ten wzrost zahamować, a jednocześnie umożliwić pokojowe korzystanie z energii atomowej, w 1968 r.

z inicjatywy USA, ZSRR i wielkiej Brytanii zawarto Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej. Zapoczątkowało to kształtowanie się międzynarodowego reżimu nieproliferacji broni jądrowej, dziś będącego jednym z najlepiej rozwiniętych i zinstytucjonalizowanych reżimów międzynarodowych.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.