Dziób w dziub Szkicownik scenografa (Tashka)

Dziób w dziób, czyli wznieść się nad podziały Podziały istnieją wszędzie - także w świecie zwierząt. Można być najdzielniejszym wróblem, a jednak nie dostąpić zaszczytu zespoinia się z puszącymi się gołębiami. Wojownicze gołębie mają zaś nikłe szanse na pokojowy dialog z polującymi na nie kotami. Czy w takim świecie jest szansa na zgodne współistnienie, a choćby międzygatunkową przyjaźń$558 Na łamanie barier i przekraczanie granic$559 Oto historia: wróbel Przemek, odrzucony poprzez swoje najbliższe otoczenie, obciążające go winą za śmierć brata, próbuje zbliżyć się do stadka gołębi - bandy, jak same siebie nazywają. Stanowią one zwartą grupę, do której nie chcą nikogo dopuścić (zwłaszcza niedużo poważanego wróbla), a łączy je wspólny cel - okrutne pomszczenie przyjaciela, zjedzonego, jak sądzą, przez podwórkowego kota. W dramacie Maliny Prześlugi mnóstwo musi się wydarzyć, by ptaki - niezależnie od swej przynależności - zaczęły współpracować ze sobą,,dziób w dziób", a kot poskromił swój łowiecki instynkt. Lecz początkowo wydaje się to niemożliwe, dzięki odważnemu, uczciwemu i wrażliwemu wróblowi wszystkim (łącznie z nim samym) udaje się przekroczyć najróżniejszego rodzaju bariery: wewnętrzne, zewnętrzne, wyimaginowane i rzeczywiste. Dopiero wzajemne poznanie i odwołanie się do wspólnoty doświadczeń, uznanie jednolitych przeżyć za równoważne, niezależnie od tego, czyim były udziałem - dumnego gołębia, czy mniej znaczącego w ptasiej hierarchii wróbla, zaczyna kruszyć bariery zbudowane ze stereotypów i zgubnych podziałów. Aby tak się stało, do spełnienia potrzebny był jeden warunek: po stronie teoretycznie silniejszej gołębicy musiała stać empatia. Tym zaś gołębiom, którym jej zabrakło, niezbędna była wola dialogu. Skoro bowiem nie miały możliwości odwołać się do wspólnoty przeżyć, aby uznać wróbla za,,swojego", skruszyć usztywnioną uprzedzeniami niechęć mogły tylko przyjęciem racjonalnych argumentów odnoszących się do wyznawanych wartości: odwagi, honoru, braterstwa. Jakkolwiek poruszane poprzez dramat tematy nie są błahe (odrzucenie poprzez matkę, wykluczenie poprzez grupę, niszcząca siła stereotypów i uprzedzeń, radykalizm, łatwość jednoczenia się wokół złych spraw), to inteligentne podanie ich poprzez Prześlugę bez cienia dydaktyzmu ułatwia przyswojenie, a nawet dostarcza zabawy, przy tym ani przez moment nie odbiera im wagi czy znaczenia. Umiejętna stylizacja języka i zachowań bohaterów celnie oddaje ich postawy i charaktery, zgrabnie buduje pełnokrwiste postaci. Całości dopełnia oryginalne wydanie dramatu stylizowane na szkicownik scenografa spektaklu. Nie jest to jednak tylko stylizacja: książka zawiera autentyczne szkice i zdjęcia z przygotowań do przedstawienia, a jej koncepcję graficzną opracował autor scenografii do spektaklu i twórca występujących w nim lalek - Robert Romanowicz. Perfekcyjnym zabiegiem sprzyjającym zabawie i edukacji jest opatrzenie partii dialogowych symbolicznymi przedstawieniami wszystkich postaci. Bezdyskusyjnie powiększa to dynamikę odbioru zapisu oraz upraszcza czytanie dramatu z podziałem na role.,,Dziób w dziób" to pozycja dla dzieci w wieku szkolnym, dla których odniesienie do problemu rywalizacji, budowania pozycji w grupie rówieśniczej czy odrzucenia przez nią będzie czytelne, a jednocześnie skłoni je do refleksji na wyższym, bardziej ogólnym poziomie, prowadzącej do samodzielnych wniosków. Ze względu na tematykę i sposób podania dodatkowo dorosły czytelnik nie będzie zawiedziony lekturą. I choć odwołanie do świata ludzkiego jest tu oczywiste, oserwując zdolność zwierzęcych bohaterów do koncyliacji i szczęśliwe zakończenie ich historii, chciałoby się powiedzieć: gdybyż to było osiągalne wśród ludzi... Recenzja: Anna Stasiak Powyższy opis pochodzi od wydawcy.