Drań, czyli moje życie z jamnikiem (Wydawnictwo kropka)

Skąd imię Drań? Z piosenki Kabaretu Starszych panów My jesteśmy tanie dranie. Mocne imię, oddające siłę jamniczego ducha. Bo każdy, kto żył z jamnikiem pod jednym dachem, wie, iż to psy, których nie da się zlekceważyć. Drań, nazywany także Dranisławem lub Draniuszkiem, wkroczył w życie rodziny Zosi w nad wyraz nieprzystępnym czasie – zaraz po stanie wojennym 1981 roku. Był wtedy niedużym kluseczkowatym szczeniaczkiem, lecz niemal od razu wypełnił swoją osobowością cały dom i serca wszystkich mieszkańców. Stał się pocieszycielem w trudach, a także towarzyszem w radościach i smutkach. Bywał łobuzem, ale też nieulękłym, wiernym przyjacielem. W niewielkim jamniczym ciele dźwigał niezłomny charakter. Szczekał basem, miał na wszystko własne zdanie i kochał po swojemu. Był psem, którego nie tylko się kocha, lecz też szanuje. Opowieść o Draniu przenosi czytelnika w lata 80. Opowiada o przyjaźni – ludzkiej i psiej. Prezentuje,choćby w najtrudniejszych czasach jamnicza miłość jest jak kubek ciepłej herbaty w mroźny dzień.Drań to postać prawdziwa. Pierwszy, wyczekany pies autorki, jej wierny kumpel z czasów szkoły podstawowej. A wszyscy wiemy, iż z pierwszym psem jest jak z pierwszą miłością – nigdy się go nie zapomina!