Dzieciństwo w cieniu rózgi (Golus Anna)

"Historia dzieciństwa jest koszmarem, z którego jako ludzkość dopiero zaczynamy się budzić", uważa amerykański badacz Lloyd deMause - i ma rację. Rzeczywiście, dzieje dzieciństwa przypominają długi, ciągnący się poprzez stulecia i doświadczany nadal poprzez najmłodszych na całym świecie zły sen.

W przeszłości dzieci dorastały w atmosferze strachu czy wręcz terroru, ich życie przepełnione było nie miłością i szczęśliwością, ale osamotnieniem, przemocą i różnorodnymi formami krzywdzenia. Od pierwszych chwil na świecie.

Dziś dzieciństwo kojarzy nam się z beztroską i poczuciem bezpieczeństwa, a opiekę i ochronę rodzicielską uważamy za coś oczywistego i naturalnego - mimo to wciąż niemało ludzi akceptuje i stosuje kary cielesne.W książce pomiędzy innymi: • Kary cielesne jako „metoda” wychowawcza wykorzystywana od zarania dziejów• "Dobroczynny" wpływ rózgi na rozwój dzieci• „Czarna pedagogika” i jej wpływ na dorosłe życie (Adolf Hitler, zbrodniarze wojenni)• Przemoc w białych rękawiczkach• Klaps to nie bicie?• Skutki przemocy fizycznej i psychicznej • Statystyki dotyczące przemocy wobec małoletnich Chciałabym napisać, że przeczytałam tę książkę z prawdziwą przyjemnością, ale nie pozwala na to jej tematyka.

Napiszę więc inaczej: przeczytałam ją z zainteresowaniem i ze świadomością, że tak było (wynikającą z mojego zainteresowania problematyką dziecka i dzieciństwa w dawnych czasach), ale także z niedowierzaniem, że, co gorsze, tak jest!

A jeszcze gorsze - iż nadal są dorośli, którzy uzasadniają użytkowanie przemocy wobec dzieci, twierdząc, jak przytoczony poprzez Annę Golus profesor filozofii polityki Zbigniew Stawrowski, iż klaps "jest czynem o wysokiej wartości wychowawczej i dlatego zasługuje na pochwałę"!prof.

zw. Dr hab. Dorota Żołądź-Strzelczyk, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Kapitalnie napisana książka Anny Golus opowiada o dziejach przemocy wobec dzieci w kulturze europejskiej. (...). Po jej lekturze używanie frazeologizmu, że coś znajduje się w powijakach, już nigdy nie będzie niewinne.

Od wyjaśnienia genezy tego zwrotu rozpoczyna się dzieło inicjatorki kampanii „Kocham. Nie daję klapsów”.Igor Rakowski-Kłos, "Ale Historia" - Gazeta WyborczaAnna Golus podaje szczegółowe statystyki, z których wynika, że 25 lat temu co czwarty rodzic bił dzieci pasem (dziś co 10), iż "lanie jeszcze nikomu nie zaszkodziło" uważał co drugi (dziś co 4).

Idzie więc ku lepszemu. Ale oprócz przemocy fizycznej jest także psychiczna. Od stosowania seksualnego, o którym ostatnio dużo się mówi, po krytykowanie, odrzucanie, a nawet...nadopiekuńczość (...).

Czasem przybiera skrajną postać syndromu Münchhausena."Focus Historia", 4/2019Konsekwencje kar cielesnych to nie tylko siniak, lecz ograniczenie wolności, zniweczenie autonomii, roztrzaskan