Historia na śmierć i życie (Literackie)

To była jedna z najgłośniejszych i najbrutalniejszych zbrodni w nowej Polsce. Troje maturzystów – dwóch chłopaków i dziewczyna – w styczniu 1996 roku zabiło młodą kobietę. Miała na imię Jola. Zostali skazani na dożywocie, wśród nich – ona, Monika Osińska, rocznik 1977.

Czy optymalnie? Czy sprawiedliwie? Czy rzeczywiście wszyscy zabili? W „Historii na śmierć i życie", reportażu z pogranicza true crime i dramatu psychologicznego Wojciech Tochman przywraca pamięć zamordowanej i opowiada o dziewczynie, która za udział w zbrodni zapłaciła wszystkim, co miała i co mogłaby posiadać.

„Historia na śmierć i życie" początkuje się w połowie lat dziewięćdziesiątych na warszawskim Tarchominie i toczy poprzez ćwierć wieku zmieniającej się Polski, aż do dzisiaj. To zapis przemocy, bólu, zemsty i poszukiwania sprawiedliwości.

Swoją książką Tochman składa hołd wybitnej reporterce Lidii Ostałowskiej, która jako pierwsza zaczęła dokumentować tę tragedię. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.