Kozacy w Rosji Borysa Jelcyna (1989-1999)

Praca dr Leszka Szerepki to interesujące studium rosyjskiego kozactwa – tematyki niewiele znanej polskiemu czytelnikowi, w szczególności polecane studentom związanym z tematyką wschodnioeuropejską w szerokim znaczeniu tego pojęcia.

'Książka napisana jest potoczystym, dostępnym językiem, jednakowo zrozumiałym dla specjalisty w kwestiach rosyjskich, jak i dla laika. Autor w nad wyraz jasny sposób wykłada swoje przemyślenia, poprawnie widoczne są tezy, popierające je argumenty i polemiki z innymi stanowiskami.

Największą zaletą tej książki jest systematyzacja wiedzy o rosyjskim kozactwie, gdyż w Polsce ten temat pozostaje kompletnie nierozpoznany naukowo. Dokonanie Autora polega nie tylko na pokazaniu meandrów procesu odradzania się kozaczyzny,przeważnie – genezy współczesnej misji kozaków, instrumentalizowanych w kraju i za granicą do realizacji polityki Kremla i działań hybrydowych.

Praca prekursorska, wypełniająca lukę badawczą w polskiej historiografii. Obowiązkowa lektura dla studentów wszystkich kierunków studiów powiązanych ze wschodoznawstwem i dziennikarzy, którzy gubią się w gąszczu rosyjskiej problematyki i rosyjskich idei, do których m.in.

należy neokozactwo.' Dr Jolanta Darczewska; Ośrodek Studiów Wschodnich im. Marka Karpia, Dyrektor OSW (2007-2011) 'Geneza kozactwa związana jest z funkcjonowaniem pogranicza państwa i państewek tatarskich, choć były fundamentalne różnice między kozactwem naddnieprzańskim i innymi częściami tego zjawiska.

Kozactwo zaporoskie niezależnie od podobnych korzeni stało się zjawiskiem ściśle związanym z Rzeczpospolitą i Rusią południowo-wschodnią, wyodrębniającą się w II połowie XVII wieku w kozacką Ukrainę. Inaczej było na obszarze Rosji.

Autor określa swoje zadanie jako opisanie 'procesu odradzania się kozactwa w Federacji Rosyjskiej', a zakres chronologiczny zakreśla na 'dekadę Jelcyna', czyli lata 1990-1999. Interesują go w szczególności ewolucja oddolnych koncepcji organizacji ruchu w zetknięciu z reakcjami władz i procesem jego instytucjonalizacji.' Dr hab., ambasador Henryk Litwin; Studium Europy Wschodniej, Uniwersytet Warszawski 'Czy ruch kozacki to efekt siły archetypów kulturowych czy inspiracja sił politycznych? Wokół niego ogniskuje się na prawidłową sprawę cała narracja, a odpowiedź przynoszą tak lektura kolejnych stronic, jak i wnioski zawarte w Zakończeniu.

Swoją uwagę Autor kieruje nade wszystko na relacje kozacy – państwo i państwo – kozacy, w tym na takie zagadnienia, jak: służba wojskowa, rejestr, uregulowanie spraw związanych z posiadaniem ziemi, samorząd i prawa kozaków.

Inne korzystnie opisane w pracy zagadnienia to: kwestia stosunku społeczeństwa rosyjskiego do ruchu kozackiego czy neokozackiego, nierzadko postrzeganego jako zdominowany przez układy towarzysko-biznesowe lub po prostu zwykły bandytyzm, rola kozaków w życiu politycznym Rosji, a także w głównej mierze niedane, a dyktowane interesem różnorodnych wpływowych kręgów, próby narzucenia ram prawnych.' Prof.

dr hab. Mariusz Wołos; Uniwersytet Pedag...