Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku

"Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku", autorstwa Błażeja Ciarkowskiego z Politechniki Łódzkiej i Krzysztofa Stefańskiego z Uniwersytetu Łódzkiego, jest pierwszym, prekursorskim opracowaniem ważnego dla dziejów miasta zagadnienia.

W usystematyzowany, chronologiczny sposób pokazuje pojawienie się i rozwój w architekturze Łodzi modernizmu - nurtu, który odcisnął piętno na sztuce XX wieku, a niezwykle ważny był dla architektury.

Modernizm oznaczał zerwanie z formami historycznymi i przy wykorzystaniu nowych technologii: żelbetu, stali i szkła, wprowadzał estetykę prostych, kubicznych form oraz odejście od użytkowania ornamentu.

W okresie międzywojennym związany był z lewicującą ideologią budowania "nowego, demokratycznego świata", co zaowocowało swoistą rewolucją w budownictwie mieszkaniowym, posiadającą poprawić katastrofalną sytuację bytową ubogich warstw ludności.

Publikacja podzielona jest na trzy części. Pierwsza opisuje początki łódzkiego modernizmu - pojawienie się secesji i nowych konstrukcji żelbetowych przed I wojną światową. Część druga ukazuje triumf modernizmu w latach międzywojennych, kiedy nowe formy zaczęły przekształcać architektoniczny obraz miasta.

Część trzecia demonstruje modernizm czasów PRL-u, zwany także socmodernizmem, który zmienił nad wyraz charakter miasta, zarówno w centrum, jak i na obrzeżach, w formie pokaźnych osiedli mieszkaniowych (blokowisk).

Autorzy zwracają również uwagę na architektów związanych z tym nurtem, twórców o pokaźnym i ważnym dorobku. Książka demonstruje znaczenie modernizmu dla architektury Łodzi. Pozwala na zerwanie ze stereotypowym spojrzeniem na miasto poprzez pryzmat jedynie architektury XIX wieku: kamienic, fabryk i fabrykanckich rezydencji.

przedstawia inne oblicze Łodzi, która konsekwentnie w ciągu XX wieku zmieniała swój wizerunek. Całość ilustrują liczne wyjątkowe projekty, a także fotografie. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.