Wojna totalna (Bellona)

Generał Erich Ludendorff (1865-1937) był jednym z czołowych niemieckich dowódców w czasie pierwszej wojny światowej, m.in. Współautorem zwycięstwa nad Rosjanami pod Tannenbergiem w 1914 roku. W latach 1916-1918 jako generalny kwatermistrz armii niemieckiej koordynował wysiłek wojenny Rzeszy.

Po klęsce należał do krytyków Republiki Weimarskiej i upowszechniał legendę o „zdradzieckim ciosie w plecy" zadanym armii niemieckiej przez przełomową lewicę. Wspierał ruch narodowosocjalistyczny Adolfa Hitlera, m.in.

w trakcie nieudanego puczu w Monachium w 1923 roku. Jego książka „Wojna totalna" („Der Totale Krieg"), wydana w 1935 roku, jest zwykle dziełem politycznym, a nie podręcznikiem strategii wojskowej.

Ludendorff twierdzi, iż „wszystko jest wojną", a pomieszczenie stanowi jedynie niedługi czas pomiędzy kolejnymi konfliktami zbrojnymi. Z tych powodów naród niemiecki i wszelkie aspekty życia społecznego powinny być podporządkowane potrzebom armii.

Z kolei celem wojny jest pokonanie wroga wszelkimi dostępnymi metodami. Zadaniem Ludendorffa najkorzystniejszym sposobem na osiągnięcie zwycięstwa jest uderzenie w społeczeństwo przeciwnika, które osłabi jego armię.

Tezy generała wpisywały się w agresywną politykę Hitlera, który po dojściu do władzy parł do kolejnej wojny o panowanie Niemiec nad światem. Autorem wstępu i opracowania książki jest prof. Grzegorz Kucharczyk, znawca dziejów Niemiec.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.