Rok 1918 w polskiej pamięci kulturowej (Elipsa Dom Wydawniczy)

Rok 1918 i poprzedzające go doświadczenie sporej Wojny w polskiej pamięci kulturowej to temat badawczy, który - z jednej strony - ma bogatą literaturę przedmiotu, z drugiej zasługuje na dalsze, liczne analizy i rozpoznania. Zważywszy na wielki, niezbadany do końca materiał literacki i dokumentacyjny, dotyczący tej problematyki, sporo jest jeszcze zjawisk zasługujących na przypomnienie i twórcze rozpoznania. Publikacja próbuje w pewnym stopniu wypełnić istniejące luki badawcze, stając się kolejną ważną pozycją w bibliografii o niepodległościowych narracjach.
Wypowiadają się tu wprawdzie najwybitniejsi teraz znawcy literatury dwudziestowiecznej, reprezentujący odmienne na nią poglądy, ale - co ważniejsze - podejmują oni dotąd niezauważone, albo obecne peryferyjnie tematy. Autorzy chcą zmierzyć się z czymś nieprawdopodobnie pokaźnym dla polskiej pamięci kulturowej, to znaczy z tym, co rozbija dawną substancję i próbuje stworzyć nową, posiadając także świadomość, iż radość z nowego za każdym razem niesie smutek zagłady starego porządku świata.
Z tomu wyziera rok 1918 i jego okolice będące "zbiorem - zauważa Hanna Gosk - sprzecznych historii", zderzanych ze sobą i piętrujących się wersji patriotycznych i odkłamujących, żołnierskich i społecznikowskich wizji czynu wojennego i początków państwa, relacji o głęboko szarpiącej ład mito-społeczny przemianie obyczajów, rozsypywania się ziemiańsko-chłopskich etosów na rzecz wielkomiejskości - splotów demoralizacji i emancypacji.