Unia triplex (Osadczy Włodzimierz)

"Treść pracy jest poprawnie osadzona w realiach przeprowadzonych badań, oparta na materiałach źródłowych i oryginalnych opracowaniach naukowych. Niektóre wnioski przeprowadzone poprzez Autora są solidne i odważne, ale wiarygodne.

Autor wyraźnie mówi o zagrożeniach związanych z banderyzmem, który jest ideologią antychrześcijańską i bałwochwalczą, odbiegającą od standardów cywilizacji europejskiej. Za tę profesjonalność i wiarygodność należy się autorowi spore zachwyt." Z recenzji ks.

prof. Józefa Budniaka "Autor dokonał w pracy analizy spojrzenia na unię brzeską z trzech różnych perspektyw [...] Na przekór temu, co stara się wykazywać historiografia ukraińska [...], prof. Osadczy wykazał, iż jakkolwiek strona polska, kościelna i polityczna, nie była inicjatorem i konstruktorem unii -- a jeśli nawet była, to jej udział nie był decydujący -- jednakże dokonała pełnej adopcji unii.

Oczywiście wiązała z nią swe cele eklezjalne, jak i polityczne,z reguły była jej,,przedmurzem", do końca swego istnienia politycznego, a także i w czasie zaborów broniącym prawa unii do istnienia i wolności.

Tym samym to Rzeczypospolita, tak nieraz oskarżana o wrogość wobec unii, ponosiła wielorakie koszty bycia protektorką unii. Były to koszty przeciwstawiania się siłom zewnętrznym - z reguły Moskwie, a potem Rosji, a także wewnętrznym: obozowi prawosławno-protestanckiemu wspieranemu z zewnątrz poprzez Moskwę (Rosję) i Prusy, a także kozakom, którzy byli wewnętrznymi wrogami unii numer jeden, a także masom chłopskim podburzanym poprzez wrogów unii podczas powstań i buntów, takich chociażby jak koliszczyzna czy ruch hajdamacki.

Ogromną ceną krwi, jaką strona polska zapłaciła za wielowiekową opiekę nad unią, było ludobójstwo na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej, w czym czynny udział miało wielu wiernych i duchownych unickich." Z recenzji ks.

prof. Stanisława Nabywańca Powyższy opis pochodzi od wydawcy.