Przyszłość nie może się zacząć (Lewicki Mikołaj)

Tytuł Przyszłość nie może się zacząć Podtytuł Polski dyskurs transformacyjny w perspektywie teorii modernizacji i teorii czasu Autor Mikołaj Lewicki Język polski Wydawnictwo Scholar ISBN 978-83-7383-736-2 Rok wydania 2018 Warszawa ilość stron 440 Format pdf Spis treści Spis treści
WPROWADZENIE 9
Struktury pragnień 14
Czas pieniądza 15
Czas miłości 19
Część I
nowoczesność i modernizacja. Ramy pojęciowe 27
Wprowadzenie 29
Socjologia progresywności i postkomunizm 29
Rozdział 1
Definicja innowacyjności i modernizacji 37
1.1. Nowoczesność jako pojęcie i jako epoka historyczna 38
1.2. Podstawy ładu społecznego – racjonalizm i naukowe poznanie 45
1.3. Redefinicja racjonalności porządku społecznego – „nowoczesność
zorganizowana" 48
Rozdział 2
Modernizacja 51
2.1. Modernizacja – model klasyczny 53
2.2. Jedna modernizacja czy dużo modernizacji? 66
2.3. Modernizacja i jej „skutki uboczne" (kwestia nacjonalizmu
i państwa narodowego) 70
2.4. „Tradycja" i „progresywność" – krytyka i rewizja podziału 75
2.5. Krytycy klasycznej teorii modernizacji 82
2.6. Modernizacja jako proces globalny 93
Rozdział 3
Koniec postępowości? 100
3.1. Kontrowersje wokół nowoczesności – krytyka i redefinicja 101
3.2. Ład społeczny innowacyjności i jego destabilizacja 108
3.3. Postmodernizm i późna postępowość 110
3.4. Status poznania i wiedzy 113
3.5. „Późna nowoczesność" jako diagnoza i projekt 116
3.6. Progresywność i problem czasu społecznego 123
Część II
Czas społeczny i progresywność 127
Wprowadzenie 129
Na głodzie czasu 129
Rozdział 4
Kategoria czasu w naukach społecznych – postawienie problemu 137
4.1. Dlaczego czas ma być społeczny? 140
4.2. Czas serii A i kolekcji B 146
4.2.1. Czas kolekcji B: czas linearny – czas naturalny – czas zegarowy 148
4.2.2. Czas industrialny i czas jako towar 154
4.2.3. Kanon time innowacyjności zorganizowanej 159
4.2.4. Czas progresywności 164
4.3. Czas serii A 167
4.3.1. Funkcja społeczna czasu 173
4.3.2. Czas kolekcji A – pomiędzy faktem społecznym a subiektywnym
przeżywaniem 177
Rozdział 5
Czas jako fenomen rozumienia ludzkiego działania 181
5.1. Czas (społeczny) według G.H. Meada 187
5.2. Przyszłość jako horyzont pragnień (możliwości) 191
5.3. Nieprawdopodobieństwo komunikacji i czas – Niklas Luhmann
o czasie 197
Rozdział 6
innowacyjność zorganizowana i czas 215
6.1. Późna innowacyjność 218
6.2. Redefinicja czasu (późnej) innowacyjności 222
6.3. Czas właściwy
– Eigenzeit 228
Podsumowanie 235
Część III
Modernizacja i czas transformacji Polski po roku 1989 239
Wprowadzenie 241
Paradoksy transformacji i modernizacji polski 241
Rozdział 7
Modernizacja i czas 249
Poza czasem transformacji 252
Ruch 253
„Już być nie może jak jest" 254
Ruch ruchu społecznego 260
nowoczesność i ruch 262
Detemporalizacje 265
Antypolityczna polityka 265
Wnioski 268
7.1. Transformacja jako rewolucja oraz powrót do normalności 271
7.2. Dyskurs bezprecedensowy 280
7.3. Radykalne przywracanie normalności 283
7.3.1. Odpolitycznienie gospodarki i przeniesienie odpowiedzialności
na inne podsystemy 286
7.3.2. „Laboratorium historii" 286
7.3.3 „Płaczą i wierzą" – odroczona struktura gratyfikacji „nowego"
Społeczeństwa 287
Rozdział 8
Antyutopijność projektu i utopijność technice 290
8.1. „Przeszłość nie może się skończyć" 293
8.1.1. Ciągłość PRL i III RP 293
8.1.2. „Polacy, jeszcze jeden krok, żeby stać się prawdziwymi republikanami".
Przeszłość idealizowana – republika 296
8.2. Rewolucja pożera własne
dzieci 303
8.3. Upadek (pojęcia) rewolucji? 314
8.4. Transformacja – modernizacja – postmodernizacja 318
Część IV
Przyszłość przeszłości i historia przyszłości:
wymiary czasu modernizacji Polski 335
Rozdział 9
Zmiana społeczna poza paradygmatem modernizacji jako transformacji 337
9.1. Przeszłość jako warunek przyszłości 338
9.2. Przeszłość polski jako przestrzeń doświadczania (aktualnych) problemów 341
Fantomowa przyszłość 346
9.3. Nostalgia jako przeszłość refleksywizowana 352
9.4. Demontaż rozwoju (idei) społeczeństwa obywatelskiego 358
Rozdział 10
Przyszłość – od przeszłości horyzontu pragnień
do rozszerzonej teraźniejszości 361
10.1. Kryteria wobec przełomu 374
10.2. Kapitalizm jako podstawa transformacji 376
10.3. Przełom roku 1989 382
10.4. Indywidualizacja ryzyka 384
10.5. Model polaryzacyjno-dyfuzyjny czy dryf rozwojowy? 391
10.6. Skok w ponowoczesność 394
10.7. Problem bezpieczeństwa i ryzyka 398
ZAKOŃCZENIE 401
Teraźniejszość 401
Bibliografia 413
Indeks nazwisk 435