Fryderyk ii 1194-1250 (Napoleon V)

Fryderyk II to opowieść o niezwykłym człowieku, którego władza i sfera wpływów obejmowała światy chrześcijaństwa i islamu. Ostatni z Hohenstaufów, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, król Sycylii i Jerozolimy, Fryderyk II był dynamicznym i wszechstronnym władcą, człowiekiem o szerokiej ambicji, za życia którego konflikt pomiędzy cesarzem a papieżem nabrał nowej energiczności. Trzykrotnie ekskomunikowany poprzez Kościół, był monarchą absolutnym, a jego władza, w obronie której toczył niemal nieprzerwaną walkę, obejmowała pokaźną część Niemiec i Włoch, a także Ziemię Świętą.

Fryderyk był nieprzystępnym człowiekiem o wyrobionych gustach i rozpustnym sposobie bycia, który miał szczególnie rozległe zainteresowania intelektualne. Na jego sycylijskim dworze przyjmowano z otwartymi ramionami uczonych wszelkich wyznań ? chrześcijańskich, żydowskich, mahometańskich. W 1224 roku założył Uniwersytet Neapolitański i był patronem sztuk i nauk.

Życie tego dynamicznego człowieka pozostało detalowo zbadane w wyśmienitej biografii Ernsta Kantorowicza, pełnej dramatycznych wydarzeń i pasjonujących detalów, napisanej w idealnym stylu i z wielką erudycją. Wydanie angielskie pozostało zrecenzowane w następujący sposób: ?Pierwszorzędna książka o niezwykłym człowieku. Narracja dochodzi do 700 stron, ale kariera Fryderyka była tak dramatyczna i zaskakująca, iż opowieść nigdy nie traci swej dramaturgii" ? The Spectator.

O AUTORZE



Ernst Kantorowicz był amerykańskim historykiem, który urodził się w Niemczech w 1895 roku. Uzyskał doktorat z filozofii na Uniwersytecie Heidelberskim w 1921. Był członkiem wydziału historycznego Uniwersytetu Frankfurckiego, a także New College Uniwersytetu Oksfordzkiego, zanim przybył do Stanów Zjednoczonych w latach 30-tych XX wieku. W owym kraju nauczał na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa i Uniwersytecie Kalifornijskim jako profesor historii średniowiecznej. Od 1951 roku był członkiem kadry naukowej Instytutu Badań innowacyjnych w Princeton. Szczególne zainteresowanie profesora Kantorowicza historią przeciętniewiecza znalazło pokaźny wyraz w jego świetnej biografii Fryderyka II, wybitnym dziele, które zyskało najwyższe zachwyt krytyków po publikacji w Niemczech w 1927 roku i którego przekład na język angielski spotkał się z jednakowo ciepłym przyjęciem.