Kodeks wojskowy piotra i z 1716 roku (Napoleon V)

Od ponad dwóch dekad niezwykle intensywnie rozwija się w Polsce historia wojskowości. Co wyjątkowo wyraźne prowadzone badania nie sprowadzają się jedynie do odtwarzania dziejów wojen, kampanii czy bitew, a prowadzone są na wielu płaszczyznach tematycznych, co powoduje, że mamy do czynienia z rzeczywistymi badaniami nad historią wojskowości.

nieraz powraca się przy tym do zagadnień, którymi zajmowali się badacze polscy w XIX w. I pierwszej połowie XX w., a tym samym na pozór wydawałoby się, że zostały prawidłowo opracowane. Zalicza się do nich historia prawa wojskowego z okresu Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Prace kilku historyków i historyków prawa, wśród których warsztatowo i od strony sumienności prowadzonych badaniach eksponuje się Karol Łopatecki, dowodzą jednak, iż wciąż jest to zagadnienie badawcze rozwojowe w historii wojskowości, zwłaszcza, gdy weźmie się po uwagę, iż praktycznie wszystkie prace, których górną granicą chronologiczną jest koniec XVIII w., dotyczącą polskiego prawa wojskowego.

Tymczasem w badaniach polskich badaczy, tak historyków zawodowych, jak i pasjonatów, coraz częściej poruszane są zagadnienia z zakresu historii wojskowości europejskiej, a w odniesieniu do XIX w. I XX w.

także powszechnej. Jednym z historyków młodszego pokolenia, który zajmując się epoką nowożytną wyszedł poza badania nad dziejami militarnymi Polski jest Paweł Krokosz, specjalizujący się w historii wojskowości rosyjskiej pierwszych dekad XVIII wspólna praca obu wymienionych powyżej historyków zaowocował powstaniem stanowczo niebanalnego, a co więcej prekursorskiego w polskiej historiografii wojskowej wydawnictwa źródłowego.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.