Marchlewszczyzna 1925-1935 (Ipn)

Organizacja i dziesięcioletnie (1925–1935) funkcjonowanie autonomicznego rejonu polskiego na Wołyniu – tzw. Marchlewszczyzny, to w ówczesnej polityce narodowościowej bolszewików przedsięwzięcie widoczne, które rzutowało na stosunki polsko-sowieckie. W zamierzeniu bolszewickich strategów i wykonawców ich polityki rejon miał stać się swoistym zalążkiem „Polski socjalistycznej" oraz kuźnią kształtowania dla niej kadry kierowniczej.
Ten swoisty eksperyment przeprowadzony został z rozmachem i rozgłosem, budził znaczne nadzieje wśród Polaków w ZSRS, wywołał zainteresowanie po przeciwnej stronie Zbrucza, a choćby w świecie. Jego finał okazał sięwyjątkowy: na sowieckiej Ukrainie w 1931 r. Istniały 24 podobne rejony asygnowane innym grupom etnicznym, jednak w żadnym z nich mieszkańców nie spotkał tak tragiczny los.
Publikacja omawia historię zorganizowanego poprzez bolszewików polskiego rejonu narodowościowego w ZSRS, który funkcjonował w ramach sowieckiej Ukrainy. Umożliwi czytelnikom poznanie tytułowej problematyki w szerszym kontekście wydarzeń ówczesnej epoki, a także pomoże lepiej zrozumieć politykę narodowościową realizowaną przez bolszewików w latach międzywojennych.