Traktat o moralności

Niniejszy traktat jest podzielony na dwie części. W pierwszej części autor dowodzi, iż cnota polega właśnie na habitualnym i dominującym umiłowaniu niezmiennego Porządku. Wyjaśnia następnie dwie główne parametry, które są niezbędne do zdobycia i zachowania cnoty, czyli siłę oraz wolność umysłu.

demonstruje z kolei, jakie są przyczyny okazjonalne światła i uczuć, to znaczy pomocy aktualnych, bez których nie można zdobyć umiłowania Porządku. Wskazuje w końcu przyczyny okazjonalne niektórych odczuć, które opierają się wydajności łaski, ażebyśmy wyjątkowo dokładnie ich unikali.

Tak iż autor nie zapomina nic z tego, co należy wiedzieć w ogólności, ażeby w pełni stać się korzystnym człowiekiem. W drugiej części autor objaśnia powinności, zgodnie ze zwyczajnym podziałem, lecz w sposób niepospolity.

Chcąc być starannie zrozumianym, unikał nazw cnót i przywar, które według niego w umyśle budzą niejednokrotnie tylko niewyraźne odczucia, a skądinąd sprzyjają bardzo niebezpiecznym błędom, a to dlatego, iż zepsucie naszej epoki oraz różnorakie przesądy przywiązały fałszywe i najzupełniej pogańskie idee do owych doskonałych nazw, którymi się zwykle posługujemy, nie zadając sobie trudu, by je wyjaśnić.(fragment Przestrogi Autora)