Felietony (Wojciech Tomczyk)

Felietony Wojciecha Tomczyka są przenikliwe i zarazem ostre jak brzytwa. Nieważne, czy tekst dotyczy dramatu Becketta, Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni czy lubianych w latach 90. Konkursów audiotele — zawsze jest perfekcyjną anegdotą, polemiką czy ironicznym komentarzem do polskiej rzeczywistości.

W Felietonach ożywają serialowe historie, które w czasach PRL-u przeżywała cała Polska, wracają szalone lata 90., nie zabrakło miejsca na niejeden celny komentarz o współczesnych teatrze, operze i filmie.

Ale Tomczyk nie stroni od kwestii politycznych i społecznych, w których kultura jest zanurzona. W konsekwencji książka to portret polskich marzeń: pokaźnych i śladowych, wzniosłych i przyziemnych, roztropnych i tych mniej, zawsze jednak tak nad wyraz — naszych.

Cała trudność w czytaniu Tomczyka polega na tym, że człowiek nie wie: śmiać się czy przepisywać i za swoje podawać. To jest, niestety, fenomenalne. – Robert Mazurek Chiński mur, Rembertów, sprawiedliwość, melancholia.

Jakże dowcipnie Tomczyk zmierza w te różnorodne strony. – Jacek Braciak